Bogusław Litwiniec

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Bogusław Litwiniec

Bogusław Litwiniec (ur. 1 listopada 1931 w Ostrogu nad Horyniem, Wołyń), polski reżyser teatralny, działacz kulturalny, senator RP.

Jego ojciec pracował jako leśnik; po II wojnie światowej wraz z rodziną osiadł na Dolnym Śląsku. Bogusław Litwiniec ukończył szkołę średnią w Kłodzku, a w 1955 studia z fizyki teoretycznej na Uniwersytecie Warszawskim. Pracował następnie na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Wrocławskiego jako asystent. Jednocześnie działał jako dramaturg i publicysta kulturalny (m.in. redagował wrocławski dwutygodnik studencki "Poglądy"); w 1957 założył i został kierownikiem, reżyserem, aktorem i autorem w Studenckim Teatrze "Kalambur" we Wrocławiu. W 1966 ukończył studium z teatru i dramaturgii na uniwersytecie w Nancy.

W latach 1967-1993 organizował Międzynarodowy Festiwal Teatru Otwartego we Wrocławiu (do 1975 jako Festiwal Teatrów Studenckich). Na V Międzynarodowym Festiwalu Teatru Otwartego w 1975 ogłosił manifest 21 przekonań sztuki otwartej, stanowiący próbę syntezy ideałów kontrkultury. Był zaangażowany także w szereg innych inicjatyw kulturalnych, m.in. kierował Ośrodkiem Teatru Otwartego "Kalambur", był dyrektorem artystycznym Festiwalu Polskiej Sztuki Współczesnej we Wrocławiu, współtworzył i redagował miesięcznik "Śmiech Europy". Współzakładał Stowarzyszenie Europejskich Więzi we Wrocławiu. W 1991 teatr "Kalambur" przekształcił w regionalne Centrum Partnerstwa Europejskiego.

Z zespołem "Kalambura" występował w wielu krajach europejskich, a także w USA i Kanadzie. Do znanych widowisk "Kalambura" należą autorskie przedstawienia Litwińca (Po ulicach miasta chodzi moja miłość, 1959; Amatorzy, 1968), a także przedstawienia na podstawie Aleksandra Błoka (Dwunastu, 1960), Witolda Wirpszy (Cieniom, 1961), Urszuli Kozioł (W rytmie słońca, 1970; Biała skrzynia, 1977; Król malowany, 1979), Wiesława Myśliwskiego (Kamień na kamieniu, 1984). Litwiniec reżyserował te przedstawienia; jest także autorem licznych publikacji na tematy kulturalne, wybrane szkice ukazały się w zbiorze Teatr młody - teatr otwarty (1978).

Działacz Związku Artystów Scen Polskich, w Związku Studentów Polskich zajmował się problematyką kultury studenckiej. Od 1953 był członkiem PZPR (od 1980 wchodził w skład Zespołu ds. Teatru przy Komitecie Centralnym PZPR), później został członkiem Sojuszu Lewicy Demokratycznej. W latach 1994-2001 był radnym wrocławskim. Wygrał wybory uzupełniające do Senatu IV kadencji, rozpisane po wygaśnięciu mandatu Leona Kieresa; został zaprzysiężony w lutym 2001, w Senacie pracował w komisjach Kultury i Środków Przekazu oraz Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej. Zasiadał w Senacie także w kolejnej kadencji, w latach 2001-2005.

Jest odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Żonaty (żona Halina, nauczycielka, aktorka), ma syna Michała (ur. 1971, absolwenta studiów filozoficznych).

Źródła: