Bitwy na równinie Kawanakajima
Z Wikipedii
Bitwy na równinie Kawanakajima (jap. 川中島の戦い - Kawanakajima no tatakai) zostały stoczone w czasie okresu Sengoku pomiędzy Takedą Shingenem z prowincji Kai a Uesugi Kenshinem z prowincji Echigo na równinie Kawanakajima, na północy prowincji Shinano, niedaleko dzisiejszego miasta Nagano.
Pięć głównych bitew stoczonych zostało w latach 1553, 1555, 1557, 1561 i 1564. Najbardziej znana i najbardziej krwawa z nich miała miejsce 10 września 1561 roku.
Walki zaczęły się po zajęciu przez Shingena prowincji Shinano oraz wygnaniu Murakami Yoshiharu i Ogasawa Nagatoki, którzy zwrócili się do Kenshina o pomoc.
Spis treści |
[edytuj] Pierwsza bitwa
W pierwszej bitwie pod Kawanakajima, stoczonej w czerwcu 1553, Takeda Shingen przedarł się daleko w głąb równiny, jego straż przednia starła się z siłami Kenshina przy świątyni Hachimana. Wycofali się z walki i spotkali ponownie kilka kilometrów dalej, jednak nie stoczono żadnej rozstrzygającej walki.
[edytuj] Druga bitwa
W 1555, podczas drugiej bitwy, znanej także jako Bitwa nad Rzeką Sai (Saigawa), rozpoczęła się gdy Takeda Shingen wrócił pod Kawanakajimę, docierając do rzeki Sai. Rozłożył obóz na wzgórzu na południe od rzeki, podczas gdy Kenshin obozował na wschód od świątyni Zenkoji, dzięki czemu miał doskonały widok na równinę. Jednak ród Kurita, sprzymierzeńcy Takedy, posiadali zamek zwany Asahiyama kilka kilometrów na zachód od tego miejsca; stanowili oni zagrożenie dla prawego skrzydła wojsk Uesugiego. Siły obronne Kurity Kakuju zostały wzmocnione o 3000 wojowników, przysłanych przez Takedę.
Uesugi kilka razy atakował fortecę Asahiyama, jednak wszystkie ataki zostały odparte. Ostatecznie Uesugi zebrał swoją armię na równinie, ponownie skupiając się na głównej armii Takedy. Jednak, obie armie raczej oczekiwały wzajemnie na ruch ze strony przeciwnika, niż atakowały. W końcu uniknięto walki, gdyż obaj dowódcy musieli uporać się z wewnętrznymi problemami swoich prowincji.
[edytuj] Trzecia bitwa
Trzecia bitwa rozegrała się w roku 1557, gdy Takeda Shingen zajął fortecę Katsurayama, oskrzydlając świątynię Zenkoji od północnego zachodu. Chciał zająć również zamek Iiyama, lecz zrezygnował, gdy Uesugi wyprowadził armię z Zenkoji.
[edytuj] Czwarta bitwa
Czwarta bitwa przyniosła więcej ofiar po obu stronach, jako procentowy udział w liczbie wojska, niż jakakolwiek inna bitwa okresu Sengoku i jest jedną z najciekawszych taktycznie bitew tego okresu. We wrześniu 1561, Uesugi Kenshin opuścił fortecę Kasugayama z 18 000 wojowników, z zamiarem zniszczenia Takedy. Część sił zostawił z Zenkoji, lecz postanowił ufortyfikować się na wzgórzu Saijo (Saijoyama), na zachód od zamku Kaizu. Kenshin nie wiedział, że w zamku nie znajduje się więcej niż 150 samurajów, a jego posunięcie zupełnie ich zaskoczyło. Jednak dowódca garnizonu w zamku, Kosaka Danjo Masanobu poprzez sieć sygnałów ogniowych poinformował swojego władcę, przebywającego w fortecy Tsutsujigasaki w Kōfu, oddalonego o 130 kilometrów, o ruchach Kenshina.
Shingen opuścił Kōfu z 16 000 wojowników, po drodze dołączając jeszcze 4 000 podczas przemarszu przez Shinano. Pod Kawanakajimę podszedł wzdłuż zachodniego brzegu Rzeki Chikuma (Chikumagawa), która oddzielała go od wzgórza Saijo. Żadna armia nie wykonała ruchu, wiedząc że zwycięstwo będzie wymagało elementu zaskoczenia, aby wytrącić przeciwnika z równowagi; Uesugi pozwolił Shingenowi przedostać się do zamku Kaizu. Takeda, wraz z Yamamoto Kansuke opracował strategię ataku na Kenshina.
Kosaka Danjo Masanobu opuścił Kaizu z 12 000 ludzi, prowadząc ich na tyły Saijo, chcąc zepchnąć Kenshina na drugi brzeg rzeki, gdzie czekał Takeda z 8 000 wojowników, ustawionych w formację kakuyoku ("skrzydło żurawia"). Uesugi jednak dzięki zwiadowcom dowiedział się o planach Shingena i zszedł ze swoim wojskiem nad rzekę. Wojska Kenshina wkroczyły na równinę na zachód od wojsk Shingena.
Siły Kenshina atakowały falami, gdy oddział słabł lub został rozbity został zastępowany kolejnym. Formacja kakuyoku była zadziwiająco mocna, jednak dowódcy Takedy ginęli jeden za drugim. Gdy Kansuke Yamamoto spostrzegł, że jego plan się nie powiódł wdarł się w szeregi przeciwnika. Źródła podają dwa różne powody śmierci Yamamoto: po otrzymaniu 80 ran postrzałowych miał zginąć w nierównej walce lub, według drugiej wersji, popełnić seppuku.
W końcu siłom Uesugiego udało się przedostać w pobliże punktu dowodzenia Takedy. Miał wtedy miejsce jeden z najsłynniejszych pojedynków w historii Japonii. Uesugi Kenshin wdarł się do kwatery dowodzenia i zaatakował Takedę Shingena który, nieprzygotowany na takie wydarzenie, odparowywał ciosy Kenshina swoim wachlarzem, do momentu, gdy przyszli mu na pomoc jego ludzie. Uesugi wrócił do swoich wojsk.
W tym czasie wojska Kosaki dostały się do obozu na wzgórzu Saijo. Gdy okazało się, że oddziałów Kenshina nie ma już na wzgórzu Kosaka podążył do brodu tą samą drogą co Kenshin. Po walce u brodu, gdzie Uesugi zostawił oddział 3 000 wojowników, podążył na odsiecz oddziałom Takedy. Wojska Kenshina znalazły się w kleszczach i powoli opuszczały pole bitwy.
Zwycięskie wojska Takedy straciły 62% wojowników, armia Uesugiego straciła 72% wojowników. Jak podają kroniki Takeda nie zatrzymywał uciekających wojsk Kenshina, które spaliły obóz na wzgórzu Saijo, powróciły do Zenkoji, a stamtąd do Prowincji Echigo.
[edytuj] Piąta bitwa
W 1564 wojska Shingena i Kenshina spotkały się po raz ostatni na równinie Kawanakajima. Ich siły, podobnie jak w poprzednich bitwach, przez dwa miesiące stały na przeciwnych brzegach rzeki, po czym wycofały się.
