Bitwa pod Chocimiem (1621)

Z Wikipedii

Bitwa pod Chocimiem (także obrona twierdzy Chocim) w dniach 2 września - 9 października 1621 roku, po klęsce pod Cecorą wojska polskie i kozackie (25-30 tys.) pod dowództwem hetmana wielkiego litewskiego Jana Karola Chodkiewicza, podczaszego koronnego Stanisława Lubomirskiego i królewicza Władysława podjęły obronę obozu warownego, który bronił dostępu w głąb Polski, przed wojskami tureckimi pod dowództwem sułtana Osmana II. Chodkiewicz zmarł podczas miesięcznej walki. Mimo trudnych warunków Polacy ze wsparciem Kozaków (40 tys.) pod dowództwem hetmana Piotra Konaszewicza-Sahajdacznego zdołali odeprzeć wroga (60-70 tys. Turków i 20 tys. Tatarów - według innych źródeł ok. 150 tys. Turków i 60 tys. Tatarów, lub też łącznie 250 tys.). Spowodowało to zaniechanie najazdu na Rzeczpospolitą i podjęcie rokowań. 9 października 1621 r. podpisano honorowy pokój, w myśl którego Polacy zobowiązywali się powstrzymać Kozaków od najazdów na Turcję, a Turcy powstrzymywać Tatarów od najazdów na Polskę. Granicą Rzeczypospolitej pozostał Dniestr.

Józef Brandt - Bitwa pod Chocimiem

[edytuj] Zobacz też

• historia Polski
• Polska w XVII wieku
• bitwa pod Chocimiem (1673)
• słynne bitwy w historii Polski

To jest tylko zalążek artykułu związanego z bitwą. Jeśli możesz, rozbuduj go.