Birger Ruud
Z Wikipedii
Birger Johannes Ruud (ur. 23 sierpnia 1911 w Kongsberg, zm. 13 czerwca 1998 w Kongsberg) - norweski skoczek narciarski, dwukrotny mistrz olimpijski, trzykrotny mistrz świata.
Birger Ruud był średnim z trzech braci, którzy w latach trzydziestych i czterdziestych XX w. święcili tryumfy na światowych skoczniach. Najstarszy z nich - Sigmund - urodził się w 1907, Birger przyszedł na świat 23 sierpnia 1911. Dopiero dziewięć lat później urodził się najmłodszy Asbjørn. Chłopcy wychowali się i spędzili całe życie w miejscowości Kongsberg (prowincja Buskerud), na zawodach reprezentując tamtejszy klub Kongsberg IL.
Bracia Ruud znani byli ze specyficznego stylu skakania - z ramionami obracającymi się wzdłuż tułowia. O tym, że rodzeństwo było fenomenalnie uzdolnione, niech świadczy fakt, że to jedyny przypadek w historii, gdy trzej bracia zdobyli tytuł Mistrza Świata w skokach narciarskich. W latach 1929-1938 bracia wygrali siedem z jedenastu rozgrywanych wówczas konkursów o mistrzostwo świata i mistrzostwo olimpijskie.
Jako pierwszy sukcesy zaczął odnosić najstarszy Sigmund. Do jego najznakomitszych osiągnięć należy srebrny medal Igrzysk Olimpijskich w Sankt Moritz w 1928. Rok później zdobył tytuł Mistrza Świata na Wielkiej Krokwi w Zakopanem. W 1930 otrzymał brązowy medal Mistrzostw Świata, które odbywały się w jego ojczyźnie, na skoczni Holmenkollen w Oslo. Sukcesy najmłodszego Asbjørna przypadają na koniec lata trzydziestych i początek czterdziestych. Jego największym sukcesem jest złoty medal Mistrzostw Świata w Lahti z 1938.
Birger zdobył dwa złote medale olimpijskie. W Lake Placid 1932 na pierwszym miejscu uplasowały go skoki na 66,5 i 69,0 metrów. Podczas kolejnych igrzysk w Garmisch-Partenkirchen 1936 wziął udział nie tylko w konkurencjach klasycznych, lecz również w kombinacji alpejskiej. Po zjeździe prowadził nawet z przewagą 4,4 sekundy, lecz ominięcie bramki podczas slalomu kosztowało go medal - rywalizację zakończył na czwartym miejscu. Tydzień później zdobył drugi złoty medal olimpijski w karierze. Po dwunastu latach w szwajcarskim Sankt Moritz 1948 sięgnął po olimpijskie srebro. Miał wtedy 37 lat!
Średni z braci był też potrójnym mistrzem świata (tytuły zdobył w 1931, 1935 i 1937 roku). W czasie zakopiańskich Mistrzostw Świata, które odbyły się w 1939, Birger zdobył srebrny medal, ustanawiając nowy rekord Wielkiej Krokwi (81,5 metra). Rekordowe skoki oddawał też na innych obiektach. Dwa razy ustanawiał rekordy świata w długości skoku: w 1931 roku na norweskiej skoczni Odnesbakken uzyskał odległość 76,5 metra, a w 1934 w Planicy poszybował odległość 92 metrów. Podczas II wojny światowej Birger był przeciwnikiem niemieckiej okupacji i działał w ruchu oporu. Do współpracy i startów ku chwale okupanta próbował go przekonać sam Komisarz Rzeszy Josef Terboven. Birger odmowę przypłacił wykluczeniem z norweskiego światka sportowego. W czasie gdy uczestniczył w nielegalnych zawodach narciarskich, został aresztowany i osadzony w obozie koncentracyjnym w Grini nieopodal Oslo.
Po wojnie powrócił do ukochanego sportu. Był wielkim ambasadorem skoków narciarskich. Chciał, by młodzież podążała jego śladami, zachęcał dzieci do uprawiania sportu. Razem z braćmi prowadził sklep sportowy, gdzie, jak wieść niesie, wśród zdjęć najlepszych skoczków świata nie brakowało fotografii Stanisława i Andrzeja Marusarzów. Wspólnie ze swym przyjacielem, również wyśmienitym skoczkiem Petterem Hugstedem, zaangażował się w budowę narciarskiego muzeum w Kongsberg, które zostało otwarte w 1986 przez króla Norwegii Olafa V i istnieje do dziś. Birger był człowiekiem niezwykle skromnym, nie lubiącym wywyższać się, wychylać z tłumu. Był jednak bardzo popularny. Nazywano go 'małym wielkim Birgerem'. Birger wiódł szczęśliwe życie osobiste. Żona Magda i syn Vebjoern do dziś w Kongsbergu podtrzymują tradycję mistrza. Birger Ruud zmarł w swym rodzinnym mieście 13 czerwca 1998.
