Biegacz złocisty
Z Wikipedii
| Biegacz złocisty | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
||||||||||||||||||
 |
||||||||||||||||||
| Systematyka | ||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||
| Nazwa systematyczna | ||||||||||||||||||
| Carabus auratus |
Biegacz złocisty (Carabus auratus) – gatunek drapieżnego owada z rodziny biegaczowatych z rzędu chrząszczy.
Smukły owad o budowie przystosowanej do szybkiego poruszania się. Przeciętna długość ciała wynosi od 1,7 do 2,7 cm. Zielonozłociste pokrywy odbłyskujące metalicznie mają widoczne żebrowanie na powierzchni w formie trzech szerokich wzdłużnych rowków, bez kropek. Brzegi pokryw połyskują złocistoczerwono lub złocistożółto. Nogi silne, pierwsze cztery człony czułków, głaszczki i nogi oprócz stóp są żółtoczerwone. Zazwyczaj występuje na polach i łąkach, niekiedy na skraju lasów. Unika jednak samych lasów i rzadko wchodzi na drzewa. Aktywny podczas dnia. Poluje na owady i ich larwy, dżdżownice, ślimaki oraz inne drobne zwierzęta. Nie wzgardzi też padliną. Co jakiś czas pobiera pokarm roślinny. Jaja składane na ziemi. Tego samego lata larwy przeobrażają się w poczwarki, które z kolei po upływie dwóch do trzech tygodni spoczynku stają się owadami doskonałymi. Pełny okres rozwoju trwa ok. 80 dni. Jak wszystkie biegaczowate są pod ochroną gdyż niszczą wiele szkodników jak np. larwy stonki ziemniaczanej. Żyją dwa lata. Zimują pod kamieniami lub w mchu.
Występuje szeroko w zachodniej i środkowej Europie. Przez terytorium Polski przebiega wschodnia granica jego występowania. Pospolitszy na północy i północnym zachodzie Polski. Niekiedy można go spotkać w górach.
Zobacz też: Przegląd zagadnień z zakresu biologii, chrząszcze Polski.
