Bernardyn długowłosy
Z Wikipedii
Bernardyn długowłosy | |
Szczeniaki bernardyna długowłosego |
|
Kraj patronacki | Szwajcaria |
Wymiary | |
Wysokość | 70 - 90 cm (psy), 65 - 80 cm (suki) |
Klasyfikacja | |
FCI | Grupa II, Sekcja 2, numer wzorca 61 |
AKC | Working |
ANKC | Grupa 6 (Utility) |
CKC | Grupa 3 - Working Dogs |
KC(UK) | Working |
NZKC | Utility |
Wzorce rasy | |
FCI • AKC • ANKC • KC(UK) • NZKC • |
Bernardyn długowłosy - jedna z ras psów, należąca do sekcji psów molosowatych w typie górskim. Według klasyfikacji FCI podlega próbom pracy.
Spis treści |
[edytuj] Rys historyczny
Pochodzenie rasy nie jest dokładnie znane, najbardziej prawdopodobną wydaje się hipoteza, iż Rzymianie przyprowadzili ze sobą w Alpy molosy, które w odmiennych warunkach klimatycznych i na skutek krzyżowania z rodzimymi rasami wytworzyły dwa typy psów: lżejszy, od którego pochodzą wszystkie szwajcarskie psy pasterskie, i cięższy, od którego wywodzi się m.in. bernardyn.
Rasa ta swoją nazwę wzięła od klasztoru na Wielkiej Przełęczy św. Bernarda. Został on założony w 980 r. przez św. Bernarda z Menthon. Dawne kroniki zaginęły lecz wiadomo, że mnisi wyhodowali w XVIII w. bernardyny na przewodników, aby odnajdywały i ratowały ludzi w górach. Pierwotnie bernardyn miał krótką sierść, jednak dzięki krzyżówce z Nowofundlandem powstała odmiana szorstkowłosa.
[edytuj] Wygląd
[edytuj] Budowa
Są to psy o imponujących proporcjach: wysokie, szerokie, o potężnym kośćcu i dużej masie.
[edytuj] Szata i umaszczenie
Ze względu na szatę istnieją dwie odmiany bernardyna: krótkowłosa i długowłosa. Umaszczenie jest brązowo - białe i brązowo-żółte, białe w rude łaty.
[edytuj] Zachowanie i charakter
Bernardyny są łagodnymi, wiernymi i przyjacielskimi psami. Znane ze swojej lojalności, spokoju, tolerancji w stosunku do innych zwierząt oraz dzieci.
[edytuj] Użytkowość
Hodowane do poszukiwań i ratownictwa górskiego oraz jako psy pracujące, spełniają się także jako psy stróżujące i rodzinne.
[edytuj] Ciekawostki
Najsławniejszym bernardynem był Barry, który ratował ludzi na przełęczy św. Bernarda. Miał on ocalić około 40-100 osób. Pomnik tego psa znajduje się w Cimetière des Chiens, a jego ciało prezentowane jest w Muzeum Historii Naturalnej w Bernie (zobacz).