Bernard Blaut
Z Wikipedii
Bernard Adolf Blaut (ur. 3 stycznia 1940 w Otmęcie ob. dzielnica Krapkowic) – polski piłkarz (pomocnik), reprezentant Polski. 185 cm – 72 kg. Pseudonim "Długopis", "Dziadek".
Był zawodnikiem Budowlanych Gogolin, Odry Opole (1958-1961), Legii Warszawa (1962-1972) i FC Metz (FRA) (1973-1974). W Legii rozegrał 12 sezonów (236 meczów, 30 bramek), dwukrotny Mistrz Polski (1969, 1970), trzykrotny zdobywca Pucharu Polski (1964, 1966, 1973).
Reprezentant Polski w 36 meczach (w latach 1960-1971), zdobywca trzech bramek – pierwszą zdobył w Szczecinie 4 września 1963 w meczu towarzyskim przeciwko Norwegii, kapitan drużyny zarówno w klubie, jak i reprezentacji. Piłkarz wybitny, nazywany często "polskim Nettą".
Kariera trenerska to praca z młodzieżą Legii Warszawa, Hutniku Warszawa, Jagiellonii. Działacz PZPN. Od połowy 1983 roku do finałów Mistrzostw Świata w Meksyku 1986 asystent trenera reprezentacji Polski Antoniego Piechniczka. Pracował jako trener za granicą – w Tunezji, Zjednoczonych Emiratach Arabskich, od 1990 przez 3 miesiące był trenerem ZEA.
Starszy brat Zygfryda, także piłkarza, reprezentanta Polski i trenera.