Benvenuto Cellini (opera)

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Rodzaje oper
singspiel \| opera buffa (opera komiczna) \| opera seria (opera poważna) \| dramma giocoso \| grand opera \| kantata dramatyczna
Rodzaje głosów
basso profondo \| bas \| baryton \| tenor \| kontratenor \| kastrat \| kontralt \| alt \| mezzosopran \| sopran \| sopran liryczny \| sopran dramatyczny \| sopran koloraturowy \| dyszkant
Pozostałe pojęcia związane z operą
akt \| aria \| libretto \| partytura \| prapremiera \| premiera \| primadonna

Benvenuto Cellini - opera w trzech aktach. Muzykę skomponował Hector Berlioz a libretto napisali Léon de Wailly i August Barbier

[edytuj] Osoby

Kardynał Salviati - bas
Benvenuto Cellini, florencki złotnik - tenor
Giacomo Balducci, podskarbi papieża - bas
Teresa, córka podskarbiego - sopran
Fieramosca, rzeźbiarz - baryton
Francesco, uczeń Celliniego - tenor
Bernardino, uczeń Celliniego - bas
Ascanio, uczeń Celliniego - mezzosopran
Pompeo - baryton
Rzymianie, uczniowie

[edytuj] Treść

Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.

Czas i miejsce akcji: Rzym, około 1530 roku.

Opera opowiada historię miłości Celliniego do Teresy. Chce z nią uciec aby mogli wziąć ślub i żyć razem. Realizację planów umożliwia mu kardynał, który zleca wykonanie rzeźby. Po różnych perypetiach udaje się Celliniemu ukończyć rzeźbę. Kardynał umożliwia mu poślubienie ukochanej bez konieczności ucieczki.

[edytuj] Historia utworu

Źródłem inspiracji dla kompozytora była biografia Celliniego oraz wspomnienia ze swojego pobytu w Rzymie. Wystawienie opery w 1838 roku w Paryżu spotkało się z negatywnym przyjęciem kompozycji przez środowisko. Późniejsze wystawienie opery w Weimarze przez Liszta spotkało się z aprobatą ze strony krytyków i przyczyniło się do rehabilitacji tej opery. Na motywie z drugiego aktu Berlioz oparł uwerturę Karnawał rzymski (1843).

Zobacz też: