Balnica

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).


Balnica
Województwo	podkarpackie
Powiat	sanocki
Gmina	Komańcza
Położenie	49° 13' N 22° 12' E
Strefa numeracyjna (do 2005)	13
Tablice rejestracyjne	RSA

Balnica – nieistniejąca już wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie sanockim, w gminie Komańcza.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.

Założona była na prawie wołoskim w 1549 r. przez Iwana Stecza, syna kniazia z Woli Michowej. Pierwotnie nazywała się Bannica. W 1921 r. mieszkało tu 470 osób, w tym: 426 grekokatolików, 33 rzymskokatolików, 33 wyznania mojżeszowego. Przed wojną Balnica liczyła ok. 500 mieszkańców. Pochodzi stąd Stephen Sulyk, greckokatolicki metropolita Filadelfii. Od listopada 1918 do stycznia 1919 - Republika Komańczańska.

Wieś przestała istnieć po II wojnie światowej, kiedy to cała ludność łemkowska została przesiedlona.

Skrajem dawnej wsi przebiegają tory kolejki wąskotorowej, przy granicy państwowej znajduje się stacja kolejowa Balnica i turystyczne przejście graniczne. Kolejka z Cisnej-Majdanu do Balnicy kursuje w lipcu i sierpniu, a w dni wolne od pracy dojeżdża dalej do Woli Michowej.

Drogowskaz w Maniowie do przejścia w Balnicy

Pozostałością po wsi jest cerkwisko (po dawnej cerkwi pozostały fragmenty muru i cmentarza) znajdujące się przy żółtym szlaku. Oprócz tego w Balnicy znajduje się kaplica (odnowiona przez "Magurycz") otoczona kamiennym murkiem, a przed nią cudowne źródełko - przed wojną cel wędrówek okolicznej ludności.

Obecnie w dolinie prowadzony jest w retortach wypał węgla drzewnego. Prawdziwą sensacją archeologiczną było pod koniec kwietnia 2006 roku odkopanie na terenie byłej wsi Balnica dzwonu kościelnego o średnicy ok 1 m i wadze 635 kg^[1]. Prace konserwatorskie nad tym znaleziskiem prowadzi Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku.