Arnaud Di Pasquale
Z Wikipedii
Arnaud Di Pasquale (ur. 11 lutego 1979 w Casablance), tenisista francuski, medalista olimpijski.
Urodzony w Casablance, tam mieszkał do 12. roku życia i rozpoczynał treningi tenisowe. W 1996 w światowym rankingu juniorskim uplasował się na 5. miejscu, dochodząc m.in. do finału Orange Bowl do lat 18 (przegrał z Alberto Martinem). Rok później znalazł się już na czele tej klasyfikacji, mając na koncie m.in. zwycięstwo w juniorskim US Open. W 1998 rozpoczął karierę zawodową i przebił się w tymże roku do czołowej setki rankingu światowego, m.in. dzięki finałowi turniejowemu w Bukareszcie (przegrał z Hiszpanem Francisco Clavetem 4:6, 6:2, 5:7). W 1999 odniósł swoje pierwsze turniejowe zwycięstwo w cyklu ATP Tour w Palermo, pokonując w finale Hiszpana Alberto Berasategui. Był także w 1/8 finału French Open (przegrał z późniejszym finalistą Miedwiediewem).
W kwietniu 2000, po półfinale turniejowym w Casablance, awansował na najwyższe w karierze miejsce rankingowe - nr 39. Na turnieju German Open w Hamburgu wyeliminował wicelidera rankingu Pete Samprasa, ale przez większość sezonu nie prezentował równej formy, zazwyczaj odpadając we wczesnych rundach kolejnych imprez. Niepodziewanie sięgnął po brązowy medal olimpijski w singlu na igrzyskach w Sydney, gdzie pokonał kolejno - bez straty seta - Niemca Kiefera (nr 13 ATP), Białorusina Wołczkowa, Szweda Normana (nr 4 ATP) i Hiszpana Ferrero (nr 12 ATP). W półfinale uległ Rosjaninowi Kafelnikowowi, ale w pojedynku o 3. miejsce pokonał 7:6, 6:7, 6:3 przyszłego lidera światowego tenisa Szwajcara Rogera Federera.
Forma olimpijska nie znalazła potwierdzenia w dalszej części sezonu - Di Pasquale do końca 2000 nie zdołał wygrać już żadnego pojedynku. W 2001 jedyny znaczący wynik osiągnął w Monte Carlo, gdzie w drodze do 1/8 finału pokonał ówczesnego lidera rankingu Marata Safina. Dwie poważne kontuzje - najpierw pleców, potem lewego kolana - wyłączyły go z gry przez znaczną część sezonu. Po US Open 2001 powrócił do tenisa dopiero wiosną 2002. Był w 2002 ponownie w 1/8 finału French Open, a także dwóch ćwierćfinałach ATP Tour. Wyniki te nie wystaczyły do obrony pozycji w czołówce światowej i Di Pasquale był zmuszony rywalizować w turniejach niższej kategorii - challengerach i Futures. W sezonie 2006 plasuje się w okolicy 400. miejsca w rankingu światowym.
Jest zawodnikiem praworęcznym, bekhend gra jedną ręką. W grze podwójnej występuje sporadycznie. Do maja 2006 jego zarobki zawodowe przekroczyły milion dolarów. Mimo zdobycia olimpijskiego medalu nie wystąpił dotychczas w reprezentacji Francji w Pucharze Davisa.
Zwycięstwa turniejowe (w grze pojedynczej):
- 1999 Palermo
Finały turniejowe (w grze pojedynczej):
- 1998 Bukareszt
