Arkadij i Borys Strugaccy
Z Wikipedii
Arkadij Natanowicz Strugacki (Аркадий Натанович Стругацкий, ur. 28 sierpnia 1925 w Batumi, zm. 12 października 1991 w Moskwie) i Borys Natanowicz Strugacki (Борис Натанович Стругацкий, ur. 15 kwietnia 1933 w Leningradzie) to rosyjscy pisarze science fiction, bracia, piszący wspólnie.
Braci Strugackich zalicza się do klasyków światowej fantastyki. Zdobyli ogromną popularność zarówno w swej ojczyźnie jak i poza jej granicami.
Strugaccy przyszli na świat w inteligenckiej rodzinie, ich dzieciństwo upłynęło pod znakiem wojny, przeżyli blokadę Leningradu. Arkadij ukończył Aktiubińską Wyższą Szkołę Artyleryjską, a następnie japonistykę, również na wojskowej uczelni. Do 1955 r. służył w armii na Dalekim Wschodzie, później pracował w wydawnictwach w stolicy. Borys po ukończeniu astronomii na leningradzkim uniwersytecie pracował w obserwatorium.
Ogromna większość utworów, które wyszły spod piór braci Strugackich, jest ich wspólnym dziełem. Na pracy literackiej skupili się oni w końcu lat pięćdziesiątych, oficjalne uznanie - łączące się z możliwością druku w prestiżowych pismach literackich, czy też tworzenia scenariuszy do filmów na podstawie swych utworów - zdobyli dopiero na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych.
Twórczość Strugackich pod wieloma względami wyróżniała się na tle całości literatury fantastycznej powstającej w ZSRR. Bohaterzy tworzeni przez nich byli ludźmi z krwi i kości, z wszelkimi ludzkimi słabościami, wątpliwościami, lękami. Kosmos przedstawiony przez nich jest dla człowieka zagadką, próby jego poznawania to nie spektakularne, pełne sukcesów misje - droga do odkrycia choć skrawka prawdy o świecie gwiazd jest dla człowieka trudna, niebezpieczna i nie sposób poruszać się po niej szybko.
W swej prozie Strugaccy stawiają stopniowo coraz więcej pytań, między innymi o dobro i zło, o naturę człowieka, o granice ludzkiego poznania tak w zakresie wiedzy o otaczającym świecie, jak i samowiedzy. Poruszają problemy etyki, odpowiedzialności władzy, kierunku rozwoju świata. Kreślone przez nich wizje, początkowo tchnące optymizmem, stają się coraz bardziej złożone, niepokojące, pozbawione prostych rozwiązań i niedopuszczające jednoznacznych interpretacji.
Kolejne wznowienia utworów braci Strugackich świadczą o ich nieustającej popularności. Niektóre dzieła doczekały się ekranizacji (np. Piknik na skraju drogi stał się inspiracją filmu Andrieja Tarkowskiego Stalker; Strugaccy byli współautorami scenariusza). Twórczość braci nie tylko zyskała uznanie czytelników nurtu science fiction, ale i wpisała się do historii światowej literatury.
[edytuj] Bibliografia (wybór)
- Powieści (ros. романы „romany”)
- 1957 - Страна багровых туч ("Strana bagrowych tucz") - W krainie purpurowych obłoków
- 1963 - Далекая радуга ("Daliokaja raduga") - Daleka tęcza
- 1963 - Трудно быть богом ("Trudno byt' bogom") - Trudno być bogiem
- 1964 - Понедельник начинается в субботу ("Poniedielnik naczinajets'a w subbotu") - Poniedziałek zaczyna się w sobotę
- 1964 - Хищные вещи века ("Chiszcznyje wieszczi wieka") - Drapieżność naszego wieku
- 1965 - Улитка на склоне ("Ulitka na skłonie") - Ślimak na zboczu
- 1967 - Гадкие лебеди ("Gadkije liebiedi") - Pora deszczów
- 1968 - Обитаемый остров ("Obitajemyj ostrow") - Przenicowany świat
- 1971 - Пикник на обочине ("Piknik na oboczinie") - Piknik na skraju drogi
- 1974 - За миллиард лет до конца света - ("Za Milliard let do konca swieta") - Miliard lat przed końcem świata
- 1975 - Град обречённый ("Grad obrieczionnyj") - Miasto skazane
- 1979 - Жук в муравейнике ("Żuk w murawiejnikie") - Żuk w mrowisku
- 1982 - Хромая судьба ("Chromaja Sud'ba") - Kulawy los
- 1984 - Волны гасят ветер ("Wołny gasiat wietier") - Fale tłumią wiatr
- 1985 - Отягощенные злом, или Сорок лет спустя ("Otjagoscennye zlom, ili sorak liet spustia") - Niedoskonali (dosł. "Obarczeni złem, czyli 40 lat później")
- Nowele (ros. повести „powiesti”)
- Opowiadania (ros. рассказы "rasskazy")
- 1959 - Путь на Амальтею ("Put' na Almatieju") - Lot na Almateę
- Inne
- 1990 - Жиды города Питера, или Невесёлые беседы при свечах ("Żydy goroda Pitiera, ili Niewiesiołyje biesiedy pri swieczkach") - пьеса-памфлет
