Anders Fogh Rasmussen

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Anders Fogh Rasmussen (ur. 26 stycznia 1953 w Ginnerup), duński polityk, przewodniczący liberalnej Venstre, premier Królestwa Danii od jesieni 2001 roku.

Rząd Rasmussena opowiada się zdecydowanie za deregulacją i prywatyzacją gospodarki, ograniczeniem władzy centrali oraz zwiększeniem uprawnień samorządów. Jednym z priorytetów gabinetu jest również ograniczenie imigracji zarobkowej na półwysep. W skład mniejszościowej koalicji oprócz Venstre wchodzą konserwatyści, podczas niektórych głosowań rząd może liczyć z kolei na poparcie populistycznej Duńskiej Partii Ludowej (Dansk Folkeparti). Warto odnotować, że w wyborach 2001 duńscy socjaliści (Socialdemokratiet) stracili na rzecz liberałów pozycję najsilniejszej partii w Folketingu, jaką cieszyli się od 1920 roku.

Rasmussen już od wczesnej młodości zaangażował się w politykę, zostając w 1978 roku deputowanym do Folketingu. W 1992 roku podczas podpisywania traktatu w Maastricht Rasmussen reprezentował centroprawicowy rząd Schlütera jako minister gospodarki i finansów. W drugiej połowie 2002 roku piastował funkcję przewodniczącego UE, jego talentom dyplomatycznym przypisuje się owocne zakończenie negocjacji wspólnoty z dziesiątką krajów środkowoeuropejskich.

Rasmussen jest autorem książki Fra socialstat til minimalstat ("Od państwa socjalnego do państwa minimum"), gdzie występuje jako zdecydowany zwolennik liberalnej polityki gospodarczej.

W 2003 roku Rasmussen zaangażował się zdecydowanie w poparcie amerykańskiej interwencji w Iraku. Po zakończeniu wojny zgodził się na wysłanie do Mezopotamii sił stabilizacyjnych (nie obyło się bez pewnych skandali: duńscy żołnierze przywieźli ze sobą pługi do odśnieżania, co stało się okazją do wielu kpin w światowych mediach).

Rządy Rasmussena doprowadziły do obcięcia dużej części obciążeń podatkowych, nadal pozostaje jednak Dania wśród państw o najwyższym opodatkowaniu. Nie sprawdziły się też prognozy o znacznym przyspieszeniu gospodarczym, mającym wyniknąć z prowadzenia liberalnej polityki ekonomicznej, choć Dania znajduje się wśród państw lepiej radzących sobie z gospodarką.