An-28
Z Wikipedii
Antonow An-28 | |
Dane podstawowe | |
Państwo | ZSRR Polska (produkowany) |
Wytwórnia | OKB Antonowa (prototyp) Państwowe Zakłady Lotnicze w Mielcu (produkcja seryjna) |
Typ | samolot transportowo-pasażerski |
Konstrukcja | górnopłat o konstrukcji metalowej |
Załoga | 2 |
Historia | |
Data oblotu | wrzesień 1969 |
Lata produkcji | 1978 – 1992 |
Dane techniczne | |
Napęd | 2 silniki turbośmigłowe PZL-10S |
Moc | 970 KM (714 kW) |
Wymiary | |
Rozpiętość | 22,07 m |
Długość | 13,10 m |
Wysokość | 4,90 m |
Powierzchnia nośna | 39,70 m² |
Masa | |
Własna | 3750 kg |
Użyteczna | 2750 kg |
Startowa | 6500 kg |
Zapas paliwa | 1940 l |
Osiągi | |
Prędkość max. | 335 km/h |
Prędkość minimalna | 125 km/h |
Prędkość wznoszenia | 8 m/s |
Pułap | 3000 m |
Zasięg | 560 km |
Dane operacyjne | |
Liczba miejsc | |
17-20 | |
Użytkownicy | |
ZSRR, Rosja, Polska, Wenezuela |
Antonow An-28 (oznaczenie NATO – Cash) – radziecki samolot transportowo-pasażerski opracowany w biurze konstrukcyjnym Antonowa a produkowany w Polsce w zakładach WSK Mielec
[edytuj] Historia
Samolot transportowy An-28 jest rozwinięciem konstrukcji radzieckiego samolotu wielozadaniowego Antonow An-14 „Pszczółka” i został opracowany w biurze konstrukcyjnym Antonowa. Jego pierwsza wersja została oblatana we wrześniu 1969 roku nosiła jeszcze oznaczenie An-14M.
W 1973 roku po licznych przeróbkach otrzymał on ostatecznie oznaczenie An-28. Został on skonstruowany w taki sposób, że mógł być produkowany w wielu wersjach: transportowej, dyspozycyjnej, sanitarnej, desantowej, patrolowej i fotogrametrycznej. Możliwe też jest zamontowanie na podwoziu nart. A ze względu na krótki start i lądowanie (system STOL) może startować on z lotnisk trawiastych, także wysokogórskich.
Samolotu tego nie wprowadzono jednak do produkcji seryjnej w ZSRR, lecz w 1978 roku zawarto umowę na produkcję seryjną w zakładach WSK Mielec oraz na budowę silników TWD-10 do tego samolotu w zakładach WSK Rzeszów (oznaczonych PZL-10S).
Pierwsze seryjne samolotu An-28 zostały wyprodukowane w 1983 roku, a ZSRR zamówił 1200 samolotów tego typu. Ostatecznie jednak wyprodukowano jedynie około 180 sztuk, wobec anulowania pod koniec lat osiemdziesiątych tego zamówienia.
W Polsce opracowano również dla lotnictwa Marynarki Wojennej RP wersje dla ratownictwa i rozpoznania morskiego z radarem poszukiwawczym pod kadłubem i radarem meteorologicznym oznaczoną jako An-28B1R (oznaczoną również jako An-28RM Bryza) oraz transportowo-desantową – dostosowaną do zrzutu ładunków w locie przez tylne drzwi ładowni.
Na podstawie doświadczeń uzyskanych w czasie produkcji tego samolotu, opracowano polskie samoloty PZL M-28 Skytruck i PZL M-28 Bryza.
[edytuj] Użycie w lotnictwie
Samolot Antonow An-28 jest używany przez lotnictwo rosyjskie oraz lotnictwo polskiej Marynarki Wojennej a także przez siły zbrojne Wenezueli.
[edytuj] Opis konstrukcji
Samolot An-28 jest samolotem transportowym, górnopłatem o konstrukcji półskorupowej. Konstrukcja metalowa – duralowa. Płat podparto zastrzałami. Z lewej strony kadłuba samolot posiada drzwi boczne dla załogi oraz pasażerów. W tylnej części kadłuba znajdują się duże drzwi do części ładunkowej, odchylane w dół, Mogą one służyć jako rampa załadunkowa.
Silniki zamontowane są w gondolach pod skrzydłami po obu stronach kadłuba.
Podwozie stałe z kołem przednim, istnieje możliwość zamontowania na nim nart.