Akadia
Z Wikipedii
Zobacz też
Akadia – kolonia francuska w Ameryce Północnej. Akadia zajmowała obszar od wschodnich wybrzeży do ujścia Rzeki św. Wawrzyńca. Od południa graniczyła z Nową Anglią (z dzisiejszym Maine).
Pierwsze osiedle francuskie w Akadii powstało w 1604, nazwane było Port Royal i obejmowało 120 osiedleńców (obecnie w Nowa Szkocja). Przetrwało zaledwie trzy lata i po ciężkich stratach, głównie z powodu szkorbutu koloniści powrócili do Francji. Niedługo potem w 1611 większość z nich powróciła do Akadii, tym razem już lepiej przygotowana. Wspierani finansowo przez hugenotów rozpoczęli drugi, tym razem już udany epizod kolonizacyjny. Co prawda, wobec pojawienia się jezuitów w Akadii, hugenoci wycofali swe poparcie, lecz akcja kolonizacyjna nabrała już wtedy odpowiedniego rozpędu.
W 1621 Brytyjczycy zainteresowali się terenami Akadii. Król Jerzy objął Akadię swym protektoratem, przekazując funkcje wicekrólewskie Williamowi Alexandrowi, księciu Sterling ze Szkocji. W 1629 wysłał on tam pierwszą partię szkockich kolonistów w liczbie 100 mężczyzn. Podział władzy w Akadii został zakończony traktatem z St-Germain, kiedy to potwierdzono prawa francuskie do Akadii i Nowej Francji. W tym też czasie suwerenność kolonii została ograniczona poprzez włączenie jej w system państwowy Francji. Pierwszym gubernatorem generalnym Akadii został Isaac de Razilly mianowany przez Ludwika XIII.
Kolejne sto lat w historii Akadii to lata względnej prosperity, przerywanej wojnami toczonymi z Nową Anglią. Podstawą gospodarki kolonii był handel, głównie futrami. Mimo względnego dobrobytu, Akadia podobnie jak Nowa Francja nie zdołała zapewnić sobie samowystarczalności żywnościowej i była uzależniona od eksportu z Francji.
W ciągu 142 lat historii Acadii jej ludność znacznie wzrosła, choć pozostawała daleko w tyle za podobnymi do niej koloniami brytyjskimi, oraz także za Nową Francją. Kolejne spisy ludności dawały następujące wyniki:
Rok | Liczba ludności |
---|---|
1608 | 10 |
1640 | 200 |
1710 | 1700 |
1750 | 8000 |
W wyniku traktatu pokojowego w Utrechcie kończącego hiszpańską wojnę sukcesyjną Francja musiała się zrzec Akadii na rzecz Wielkiej Brytanii. Obszar ten został nazwany Nową Szkocją. Pojęcie "Akadia" straciło swe terytorialne znaczenie i zaczęło się odnosić do enklaw frankofońskich w coraz bardziej zdominowanej przez kulturę brytyjską Nowej Szkocji.
Nazwisko | Rok objęcia urzędu | Rok złożenia urzędu |
---|---|---|
Pierre du Gua de Monts | 1603 | 1608 |
Jean de Poutrincourt | 1606 | 1615 |
Charles de Biencourt | 1615 | 1623 |
Charles de La Tour | 1631 | 1642 |
Ignace de Razilly | 1632 | 1635 |
Charles de Menou d'Aulnay | 1638 | 1650 |
Charles de La Tour | 1653 | 1657 |
Emmanuel LeBorgne | 1657 | 1667 |
Uwaga Daty urzędowania wymagają weryfikacji
Zobacz też: historia Kanady.