25. godzina

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

25. godzina
Plakat z filmu
Oryginalny tytuł	25th Hour
Gatunek filmu	dramat
Kraj	USA
Data premiery	13 grudnia 2002 (USA) 19 września 2003 (Polska)
Czas trwania	135 min.
Reżyseria	Spike Lee
Scenariusz	David Benioff (Na podstawie powieści własnego autorstwa)
Główne role	Edward Norton, Philip Seymour Hoffman, Barry Pepper, Rosario Dawson
Muzyka	Terence Blanchard
Zdjęcia	Rodrigo Prieto
Scenografia	Nicholas Lundy, Ondine Karady, James Chinlund
Kostiumy	Sandra Hernandez
Montaż	Barry Alexander Brown
Produkcja	Edward Norton, Julia Chasmann, Tobey Maguire, Jon Kilik, Spike Lee
Dystrybucja	Buena Vista (kino USA), Forum Film (kino Polska), Imperial (DVD Polska), Imperial (video Polska)
Język	angielski
Od lat	15
Strona IMDb

25. godzina (ang. 25th Hour) – dramat produkcji amerykańskiej, nakręcony w 2002 roku i wyreżyserowany przez Spike’a Lee.

[edytuj] Powstawanie filmu

25. godzina to drugi już obraz reżyserowany przez Spike'a Lee, po wyróżnianym Rób, co należy, rozgrywający się w ciągu jednego dnia. Za scenariusz posłużyła doceniana przez krytyków powieść Davida Benioffa napisana w 2001 roku. Jeszcze przed jej opublikowaniem prawa do ekranizacji kupiło Industry Entertainment i stawiający pierwsze kroki w roli producenta, aktor Tobey Maguire. Sam autor został zaangażowany do napisania scenariusza na podstawie własnej powieści tak.

Na planie spotkała się sprawdzona i zgrana ekipa filmowa, która z reżyserem 25. godzin współpracowała w poprzednich jego produkcjach. Kompozytor Terence Blanchard, projektantka kostiumów Sandra Hernandez i montażysta Barry Alexander Brown. Spike Lee zatrudnił także operatora Rodrigo Prieto, twórcę zdjęć do filmów m.in Frida czy 8. Mila.

Od czasu nakręcenia Malarii, Lee współpracuje z Terence Blanchardem. Kompozytor nagrywał swoją partyturę w Londynie. Do pomocy miał 80 muzyków z Królewskiej Orkiestry Filharmonicznej i Londyńskiej Orkiestry Symfonicznej.

Dużo pracy miała projektantka kostiumów Sandra Hernandez z uwagi na fakt, że akcja filmu rozgrywa się w jednym dniu. W przeważającej mierze w obrazie dominują kostiumy utrzymane w monochromatycznej, szaro-jasnobrązowo-czarno-niebieskiej tonacji, jednak w wybiegających w przyszłość sekwencjach przedstawiających alternatywną wizję potoczenia się losów Monty’ego przeważają już bardziej żywe kolory.

Odpowiedzialną za casting i dobór aktorów była Aishy Coley, angażowana już w poprzednich filmach Lee. Ona zaproponowała Annę Paquin do zagrania roli Mary D'Annunzio, która początkowo planowana była dla Brittany Murphy.

[edytuj] Fabuła

Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.

Monty Brogan jest dilerem narkotykowym. Zostaje skazany na 7 lat więzienia. Do zgłoszenia się w więzieniu został mu dzień. W ciągu 24 godzin zamierza pożegnać się ze swymi kompanami, dowiedzieć się, kto go wydał (podejrzenia padają na własną dziewczynę), rozliczyć się z własnych postępowań w przeszłości, opuścić swoją metropolię (Nowy Jork) i zacząć oswajać się z myślą o siedmiu długich latach spędzonych w więzieniu.

[edytuj] Obsada

Edward Norton – Monty Brogan
Philip Seymour Hoffman – Jakob Elinsky
Barry Pepper – Frank Slattery
Rosario Dawson – Naturelle Rivera
Anna Paquin – Mary D'Annunzio
Brian Cox – ojciec Monty’ego
Tony Devon – Agent Allen
Paul Diomede – Simon
Levani Outchaneichvili – wujek Nikołaj
Aaron Stanford – Marcuse
Stacy Lynn Spierer - Tancerka
Tony Siragusa - Kostya Novotny
Levani Outchaneichvili - Wujek Nicolai
Aaron Stanford - Marcuse
Al Palagonia - Salvatore Dominick
Felicia Finley - Jody
Dania Ramirez - Daphne
John Bergen - Klient baru
Joseph Mascall - Klient baru
Carl Bini - Klient baru
Andre Fletcher - Klient baru
Mike Fiore - Klient baru
Douglas Miller - Klient baru
Jeffrey Palazzo - Klient baru
Nicholas Rossomondo - Klient baru
Alan Taraseiwicz - Klient baru
Louis Modafferi - Klient baru
Jamil Mullen - Kobieta z dzieckiem
DJ Cipha Sounds - DJ Dusk
Howard Crowns - Klient zakładu tatuaży
R. L. Brazil - Wykidajło
A. J. McCoy - Sprzątacz
Peter James Kelsch - Handlarz
Ed Rubeo - Jubiler
Daniel Reton - Facet z giełdy
Maja Niles - Kobieta z parku
Patrick Illig - Mężczyzna
Christine Pepe - Biegaczka
Larissa Drekonja - Dasha
Coati Mundi - Louis
Vanessa Ferlito - Lindsay
Michole White - Administrator
Cynthia Darlow - Ruth
Oleg Aleksandrovich Prudius - Rosjanin
Dania - Daphne
Radu Spinghel - Zakharov
Keith Nobbs - Luke
Rodney 'Bear' Jackson - Handlarz
Brad Williams - Handlarz
Armando Riesco - Phelan
Marc H. Simon - Schultz
Patrice O'Neal - Khari
Michael Genet - Cunningham

[edytuj] Ekipa

Reżyser – Spike Lee
Scenariusz – David Benioff
Producent – Julia Chasman, Jon Kilik, Spike Lee, Tobey Maguire
Zdjęcia – Rodrigo Prieto
Scenograf – James Chinlund
Kostiumy – Sandra Hernandez
Muzyka – Terence Blanchard
Montaż – Barry Alexander Brown
Casting – Aisha Coley
Współproducent – Edward Norton
Producent wykonawczy – Nick Wechsler
Kierownictwo artystyczne – John Frick, Nicholas Lundy
Dekoracja planu – Barbara Haberecht, Ondine Karady

[edytuj] Ciekawostki

Rola Naturelle początkowo była proponowana Alici Keys.
W scenie bójki między Frankiem Slatterym, a Montym Braganem, odtwórca roli Franka – Barry Pepper przypadkowo złamał nos Edwardowi Nortonowi.
W monologu Monty'ego w łazience, trwającym blisko 5 min. Edward Norton wypowiedział 40 razy słowo "fuck".
Ekipa zdjęciowa zawitała do Brooklynu, Staten Island, Queens, Bronxu i na Manhattan.
Z zamiarem grania głównej roli, prawa do ekranizacji powieści Davida Benioffa kupił Tobey Maguire. Wybrał jednak propozycję zagrania w filmie Spider Man. Pozostał jednak producentem obrazu.
Brittany Murphy dostała propozycję zagrania roli Mary D'Annunzio.