Świątynia Opatrzności Bożej w Warszawie
Z Wikipedii
Świątynia Opatrzności Bożej powstaje na warszawskim Wilanowie. Idea budowy liczy już ponad 200 lat. Po uchwaleniu Konstytucji 3 Maja w 1791, Sejm Czteroletni podjął uchwałę o wzniesieniu ponadwyznaniowej Świątyni Opatrzności łączącej ludzi wszystkich stanów. Miał to być wyraz dziękczynienia "najwyższemu losami narodów rządcy" za uchwalenie Konstytucji.
Kamień węgielny pod budowę świątyni wmurowano na terenie dzisiejszego Ogrodu Botanicznego w Warszawie dnia 3 maja 1792, co upamiętnione jest m.in. tablicą informacyjną.
W uchwale z 23 października 1998 Sejm III RP wyraził uznanie dla inicjatywy Prymasa Józefa Glempa powrotu do idei budowy Świątyni. 9 listopada 1999 ogłoszono konkurs architektoniczny, który pierwotnie wygrał projekt opracowany przez Marka Budzyńskiego, autora m.in. Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego i gmachu Sądu Najwyższego. Jednak w wyniku debat pokonkursowych, z przyczyn nigdy nie wyjaśnionych opinii publicznej, jego projekt, wybrany przez prymasa, został zastąpiony innym - autorstwa p. Szymborskich.
Budowana jest na działce o około 6 hektarów, u zbiegu ulicy Klimczaka i przedłużeniu Sobieskiego (przyszła Aleja Rzeczypospolitej).
W dolnym kościele budowanej świątyni powstała krypta przeznaczona do pochówku zasłużonych Polaków. Pierwszą osobą w niej pochowaną został ks. Jan Twardowski - mimo iż on sam chciał być pochowanym na Powązkach.
17 lutego 2006 Sejm przyjął poprawki do budżetu przekazując 20 milionów zł na dalsze prace przy wznoszeniu kościoła. Pieniądze nie zostały jednak przeznaczone na budowę samej Świątyni, lecz na muzeum, które ma się wewnątrz niej znajdować. W ten sposób ominięty został zakaz prawny finansowania budowy obiektów sakralnych z budżetu państwa.
