Łyko
Z Wikipedii
przewodnik Łyko (łac. floem) - żywa tkanka roślinna wchodząca w skład zespołu tkanek przewodzących, pełniących funkcję przewodzącą w roślinach naczyniowych. Jest tkanką niejednorodną, znajduje się pod korą (perydermą).
Łyko przewodzi produkty fotosyntezy, czyli związki organiczne wytworzone w liściach. Najprościej zbudowane jest u paprotników i nagozalążkowych, gdzie składa się z komórek sitowych i miękiszu łykowego. Komórki sitowe mają nieregularnie rozmieszczone tzw. pola sitowe, czyli zbiory porów ułatwiających przepływ transportowanych między komórkami substancji. Bardziej zaawansowany floem występuje u okrytozalążkowych. Składa się z rurek sitowych,komórek przyrurkowych (towarzyszących), miękiszu łykowego i włókien łykowych. Rurki sitowe ułożone są jedna na drugiej, a pola sitowe znajdują się na poprzecznych ścianach rurek. W dojrzałych komórkach zwykle jądro komórkowe zanika, a jego funkcję przejmuje jądro sąsiednich komórek przyrurkowych.
Ze względu na pochodzenie wyróżnia się łyko pierwotne i łyko wtórne.
Łyko pod względem histologicznym zbudowane jest z niżej wymienionych elementów komórkowych:
- rurek sitowych z komórkami towarzyszącymi (u drzew liściastych) lub tylko komórek sitowych (u drzew iglastych),
- włókien łykowych (przeważnie martwych) pełniących rolę elementów mechanicznych,
- miękiszu łykowego i miękiszu promieni łykowych pełniących rolę magazynu dla skrobii, tłuszczów, garbników i inncyh związków organicznych,
- komórki wydzielnicze zawierające kryształy szczawianów wapnia,
- przewody żywiczne i rurki mleczne,
- komórki sklerenchymatyczne (sklereidy - komórki kamienne) nadające łyku twardość.
U niektórych gatunków drzew łyko jest bardzo silnie rozwinięte i nosi nazwę łubu, a występuje głównie u lipy, wiązów czy też wierzby.
