(I Can't Get No) Satisfaction
Z Wikipedii
| (I Can't Get No) Satisfaction singel z albumu Out of Our Heads |
|
| Wykonawca | Rolling Stones |
| Wydany | maj 1965 |
| Format | płyta winylowa 12-calowa |
| Gatunek | Rock and roll |
| Długość | 3:45 |
| Wytwórnia | London Records |
| Pozycje | |
|
|
| Płyta po płycie | |
| The Last Time (1965) |
Get off of My Cloud (1965) |
(I Can't Get No) Satisfaction – jeden z najpopularniejszych utworów muzyki rockowej, skomponowany podczas amerykańskiego tournee Rolling Stonesów w 1965 roku przez Keitha Richardsa z tekstem Micka Jaggera.
Wyrażał ostry sprzeciw wobec konformizmu, braku odpowiedzialności i stał się wyrazem buntu przeciw kulturze mieszczańskiej oraz konsumpcjonizmowi, którego świadkami byli członkowie grupy podczas trasy koncertowej. Przetworzony dźwięk gitary Richardsa, dzięki przystawce fuzz box dał utworowi niezwykłą siłę wyrazu, która w połączeniu z chaotycznym, ale bardzo wyrazistym śpiewem i grą basisty Billa Wymana oraz perkusisty Charliego Wattsa, pozwoliła piosence zająć czołowe miejsce wśród najpopularniejszych utworów rockowych i zadecydowała wprost o wielkiej popularności grupy.
Polski muzykoznawca Jan Weber nadał temu utworowi miano dwudziestowiecznego odpowiednika V symfonii Ludwika van Beethovena.
W partii gitary elektrycznej występuje riff gitarowy który został uznany przez jedną z najważniejszych gazet rockowych najbardzej rozpoznawalnym riffem w muzyce rockowej.
Cover tego nagrania znaleźć można na debiutanckiej płycie zespołu Devo.
