Cantus Gregorianus
E Vicipaedia
Cantus Gregorianus modus est psalendi ecclesiae latinae. Originem habet in antiquis diebus liturgiae latinae - circa tertium vel quartum saeculum, et formam definitivam assumpsit circa saeculum septimum, quando nomen assumpsit de Gregorio Magno, qui plurima fecit pro musica et liturgia. Varii canti sunt fixi pro omnibus missae partibus, et etiam pro omnibus diebus liturgicis anni. Unam tantam vocem habet, et octo modos (duae tantum utantur in musica moderna).
[recensere] de Notatione Gregoriana
Paulatim tantum scimus de modo cantandi antiquorum. Legimus inter volumenes graecorum latinorumque auctorum de momentu potestateque cantus ac instrumentorum musicalium, sed quomodo canebant scimus tantum per suggestiones quae verificare nequeant. Mundo iam non est datus quo musica traderetur, et etiam cum acutum eorum visio, quod permissit investigationes de mathematicis originis musicae, non potuerunt formula scribere quibus musica traderetur a generatione in generationem.
Creatio musicalis notationis pro ecclesiastico cantu plurima nobis dicit de Cantu Gregoriano. Etiam si formabatur probabiliter partim ex classicis latinae cantibus, et partim ex graecis hymnis Christianorum, Gregorianus Cantus ita augebatur ut non potuit adhuc per memoriam servari, et oportebat ut scribebatur, etiam ut diffunderetur inter omnes mundi nationes. Scriptio cantus etiam plurima nobis dicit de rationali eius forma, inter varios modos divisa, et ita tradabunda per notas.
 |
Haec stipula ad musicam spectat. Amplifica si possis. |
