Eignarfornafn
Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Eignarfornöfn í íslensku eru fjögur; minn, þinn, sinn, vor. Sumir málfræðingar telja eignarfornafnið sinn eiga heima í flokki afturbeygðra fornafna þar eð það vísar aftur til þriðju persónu. Þessi skilgreining er umdeild enda nýleg og á sér ekki hefð í íslenskri málfræði.
Vor er aðeins notað í hátíðlegu máli; „Heill forseta vorum og fósturjörð“ og beygist þannig:
| kk. | kvk. | hk. | |
| nf. et. | vor | vor | vort |
| þf. et. | vorn | vora | vort |
| þgf. et. | vorum | vorri | voru |
| ef. et. | vors | vorrar | vors |
| nf. ft. | vorir | vorar | vor |
| þf. ft. | vora | vorar | vor |
| þgf. ft. | vorum | vorum | vorum |
| ef. ft. | vora | vorra | vorra |
Minn beygist þannig (þinn og sinn beygjast eins):
| kk. | kvk. | hk. | |
| nf. et. | minn | mín | mitt |
| þf. et. | minn | mína | mitt |
| þgf. et. | mínum | minni | mínu |
| ef. et. | míns | minnar | míns |
| nf. ft. | mínir | mínar | mín |
| þf. ft. | mína | mínar | mín |
| þgf. ft. | mínum | mínum | mínum |
| ef. ft. | minna | minna | minna |
