Bræðslumark
Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Bræðslumark fasts efnis er það hitastig þar sem efnið breytist úr föstu formi yfir á vökvaform. Ólíkt suðumarki er bræðslumark mestmegnis óháð þrýstingi.
Þegar breytingin er úr vökvaformi yfir í fast form, er það ýmist kallað frostmark eða storknunarmark. Sem dæmi er frostmark kvikasilfurs, sem flestir þekkja aðeins á fljótandi formi, 234,32 K (−38,83 °C).
Flest efni mynda kristalla við að breytast úr vökvaformi í fast form. Þó geta nokkur efni, eins og til dæmis gler, breyst í fast form án þess að kristallast. Þannig efni eru kölluð formlaus efni.
Það af öllum efnum sem hefur hæst bræðslumark við staðalaðstæður er grafít. Það bráðnar við 3948,0 á Kelvin (3674,9 °C).
