Blætisdýrkun

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Blætisdýrkun (eða fetishismi) er hugtak sem venjulega er notað um kynferðisáráttu tengda ákveðnum hlutum eða líkamspörtum sem oft er talinn óvenjuleg. Hugtakið var upphaflega myndað á 18. öld og var það notað yfir fyrri stig trúar þar sem hlutir hafa yfirnáttúruleg völd yfir mönnum. Sigmund Freud tók síðar upp orðið og notaði yfir hvöt sem beinist að ákveðnum hlutum eða afmörkuðum hluta manneskju. Þar sem um er að ræða dauða hluti koma málefni blætisdýrkunar sjaldan fyrir opinberlega. Fyrir kemur þó að blætisdýrkun gangi svo langt að stela hlutum sem þeir svo nota til að fá útrás fyrir kynhvöt sína. Dæmi um þess háttar hluti eru notaðar kvenmannsnærbuxur. Algengt er að blætisdýrkendur laðist að gúmmíi, annaðhvort þar sem einstaklingurinn klæðist gúmmífötum eða maki hans. Blætisdýrkun er langvinnandi og fræðimönnum hefur reynst erfitt að útskýra hann. Blætisdýrkendur leita sjaldan meðferðar. Þegar það gerist er það oft vegna þess að þeir hafa verið skikkaðir til þess, s.s. af yfirvöldum eða mökum. Meðferð hefur gefið einhvern árangur þar sem hlutir sem blætisdýrkendur sækjast eftir eru paraðir við fráreiti líkt og raflost.