LP

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Long Play "Longa duración" disco musical de vinilo de 12 polegadas e que se reproduce a 33⅓ revolucións por minuto, co que pode albergar até unha hora de música. Lanzado en 1948, e dez anos despois na sua forma stereo, a partir de 1967 converteuse no formato comun para a edición de música até o advenimento do CD. A partir dese momento o disco de música popular comezou a considerarse como unha obra de arte e a ser tratado como un todo indivisíbel. Até entón os diferentes formatos eran só contedores nos que cabían diferente número de cancións e que seguían unha lóxica puramente comercial. Asi nos USA os compradores de LPs e de singles eran distintos (os xovens e a xente con poucos cartos compraba singles e a xente con mais recursos LPs), polo que as editoras empaquetaban cancións que sairan en singles xunto con temas aparecidos en LPs para faceren paquetes mais apetecíbeis (o comprador queria ter as cancións que soaban nas radios). En Europa a situación era diferente, no Reino Unido os compradores que tiñan o single non querian LPs de refrito, co que os produtos eran diferentes, incluindo os LPs só material novo. No continente o formato principal era o EP no que ou ben se empaquetaban dous singles ou se partia un Lp en vários EPs. Todos isto acabou co verán do amor e o lanzamento conxunto dunha serie de discos en todo o mundo o que levaria logo á desaparición dos outros formatos (excepto en Inglaterra, onde ainda perviven en forma de Cdsingle).