John Wyndham

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

John Wyndham Parkes Lucas Beynon Harris, escritor británico, nado o 10 de xullo de 1903 en Knowle e falecido en 1969.

Fillo dun avogado, intentou varias profesións (desde agricultor ata tratante de arte ou publicista) ata que comezou a escribir a finais dos 30, onde os seus relatos curtos detectivescos ou de ficción científica alcanzaron un éxito limitado. Enrolouse no exército da súa Maxestade durante a Segunda Guerra Mundial, e participou no desembarco en Normandía. Este feito marcaríalle tan profundamente que supuxo que logo da guerra decantásese polas historias catastróficas e apocalípticas, principalmente de invasións extraterrestres. Por exemplo, o seu maior éxito, O día dos trífidos, que está escrito xusto tras terminar a guerra, é fundamentalmente unha historia de invasión de Gran Bretaña por parte de "estranxeiros" (neste caso, os Trífidos).

Wyndham non gustaba de publicitarse, e é pouco o que se coñece da súa vida.

[editar] Estilo

A obra de Wyndham mestura ficción científica con horror. Por exemplo, Os coitelos de Midwich na súa versión cinematográfica deu orixe a O pobo dos malditos, unha historia onde a invasión de extraterrestres faise mediante o nacemento -simultáneo- duns estraños pícaros de tódalas mulleres fértiles do pobo de Midwich. Nenos todos louros, de ollos azuis, moi intelixentes e, como se descobre posteriormente, con poderes telepáticos. A propia O día dos trífidos é a historia da loita contra unhas perigosas plantas carnívoras andantes por parte dunha humanidade cegada por unhas estrañas luces no ceo e en O kraken axexa, a invasión extraterrestre provén do fondo do mar. O máis terrible destas historias é que a humanidade non se enfronta con terribles monstros, senón con situacións aparentemente "normais": a Wyndham encántalle describir os pobos da campiña inglesa, eses mesmos pobos que serán invadidos por horrorosos aliens.

A evolución é un tema sempre presente nas súas obras. A maioría dos aliens invasores podemos interpretalos como especies mellor adaptadas que o home que se fan co control da contorna que os rodea. Neste sentido, As crisálidas é a súa obra máis paradigmática. Nela describe o fundamentalismo xenético xurdido nunha sociedade postnuclear, que obriga a sacrificar a calquera afectado por unha malformación.