Tinus Osendarp

Tinus Osendarp (* 21 maaie 1916, Delft - † 20 juny 2002, Heerlen), folút Martinus Bernardus Osendarp, wie in Nederlânsk atleet, dy't benammen sukses hie op de koarte ôfstannen.

Tinus Osedarp is bêrne yn Delft. Oant 1934 wie er njonken hurdrinner ek fuotballer, mar yn dat jier woe de KNAU him allinnich nei it Jeropeesk Atletykkampioenskip stjoere as er stoppe mei de fuotballerij.

By de Olympyske Spullen fan 1936 wûn Osendarp brûnze medaljes op de 100 m. en 200 m. dêr't Jesse Owens earste waard. De Dútske parse lei der klam op dat er by de wedstryden de fluchste blanke west hie. Faaks hie ek in medalje op de 4 x 100m. estafette noch mooglik west, mar yn it gefjocht om it twadde plak waard it stêfke him út de hân stjitten.

By de Jeropeeske kampioenskippen fan 1938 wûn Osendarp de 100 m. en 200 m. Ek yn de oarloch koe hy noch lang rinnen bliuwe om't it Dútske gesach syn rop fan fluchste blanke brûke woe.

Om't Osendarp by de plysje wie kaam er yn de oarloch by de Sicherheiddienst te wurkjen. Letter waarden syn âlden en hy lid fan de NSB, en waard er lid fan de SS. Hy die mei mei de jacht op it ferset, en hie der mei de skuld oan dat tsien minsken de oarloch net oerlibben. Yn 1948 waard er hjirfoar ta 12 jier finzenskip feroardiele, mar it duorre ta letter yn syn libben ear't er spyt krige fan syn opstelling yn de oarloch.

Nei't er yn 1952 frijkaam ferhuze Odendarp nei Limburch dêr't de eardere KNAU-foarsiter Frans Jutte him oan wurk yn de minen holpen hie. Earst wie er op himsels, mar letter waard er yn Limburch aktyf as trainer. Hy is yn 2002 yn Heerlen ferstoarn.