گراهام گرین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

هنری گراهام گرین -Henry Graham Greene- ( دوم اکتبر ۱۹۰۴- سوم آوریل 1991 ) رمان‌نویس، نمایشنامه‌نویس، نقاد ادبی و نویسنده پرکار داستان‌های کوتاه و از اهالی انگلستان بود.

او در طول عمر طولانی اش در غالب معرکه های سیاسی و انقلابی گوشه و کنار جهان حاضر و ناظر بود و ماجراهای داستان هایش عمدتا در متن همین وقایع قرن بیستم می گذرد، آثاری که ابهامات انسان نوین در این دنیای ناآرام را می نماید.

فهرست مندرجات ۱ زندگی ۲ سفرها ۳ نویسندگی ۴ ادبیات نمایشی ۵ آثار ۶ منابع

[ویرایش] زندگی

گراهام گرین چهارمین فرزند از شش فرزند چارلز هنری و ماریون گرین بود. پدر وی چارلز هنری گرین رئیس مدرسه برک همستد (Berckhamsted) ) بود. برادرش هیو نیز تا مدیر کلی شبکه‌ بی‌بی‌سی ترقی کرد.

گرین در مدرسه پدرش و سپس در آکسفورد تحصیل کرد. در دوران نوجوانی ملال مرضی و مهلکش او را دو بار به خودکشی کشاند. و حتی مدتی به بازی رولت روسی پرداخت. به مدت 6 ماه هر ماه یک بار به جنگلی دورافتاده می رفت و یک گلوله در خشاب چرخنده یک رولورشش تیرقرار می داد خشاب را می چرخاند و لوله تپانچه را به شقیقه اش می گذاشت و ماشه را می چکاند. در هر شش بار گلوله ای شلیک نشد و به گفته خودش هجوم ادرنالین در شرایط ترس و هیجان بسیار شیمی خون و روحیه اش را تغییر می داد و افسردگی اش را موقتا درمان می کرد.

در 1923 به حزب کمونیست پیوست. عضویتی که خود ان را یک جور شوخی می خواند،«...لاس مختصری با آن زدم. در سال 1923 آدم هنوز می توانست به انقلاب اکتبر اعتقاد داشته باشد...عضویت من در حزب فقط چهار هفته طول کشید و بعد بالکل تمام شد...»

اولین مجموعه شعر وی به نام آوریل سرایی در1925، سال آخر حضورش در آکسفورد به چاپ رسید. پس از فارغ‌التحصیل شدن مدتی را در روزنامه ناتینگهام کار کرد. سپس به عنوان معاون و سردبیر روزنامه تایمز لندن مشغول به کار شد.

در 1926 پس از آشنایی با ویوین داریل برونینگ و به تشویق او مذهب آبا و اجدادی انگلیکان را ترک گفت و کاتولیک شد. گرایشی عمیق و پایدار به مذهبی پر از جزمیت و معجزه.

گرین در اکتبر سال ۱۹۲۷ با ویوین داریل برونینگ ازدواج کرد و دو فرزند از او آورد؛ لوسی در 1933 و فرانسیس در 1936.

[ویرایش] سفرها

مسافرت های گرین از سال ۱۹۳۴ و با سفر کوتاه به کشورهایی چون آلمان، لیتوانی، استونی شروع شد. در 1938 سفر او به مکزیک با حمایت مالی کلیسای کاتولیک برای مشاهده آثار حکومت ضد مذهبی این کشور به نوشتن کتاب جاده‌های بی‌قانون ( قدرت و جلال) انجامید. کتابی که مورد انتقاد شدید واتیکان قرار گرفت.

گرین با شروع جنگ جهانی دوم در وزارت اطلاعات مشغول به کار شد. پس از آن به عنوان داوطلب در جوخه پدافند هوایی خدمت کرد.

در ماه اوت ۱۹۴۱ به خدمت سرویس اطلاعاتی انگلیس درآمد و در شهر فری تاون سیرالئون گمارده شد. در سال ۱۹۴۳ به لندن بازگشت و از طرف ام آی 6 به عنوان مسئول ضد اطلاعاتی در امور پرتغال درآمد و با کیم فیلبی مسؤول اطلاعات منطقه دوست شد.

در سال ۱۹۴۴ خدمت در نظام را کنار گذاشت. و پس از جنگ نیز به بسیاری از کشورهای دنیا سفر کرد. هائیتی، پاناما، کوبا، ویتنام و...

و عاقبت به سال ۱۹۹۱ در سن ۸۷ سالگی در منزلش در منطقه ویوی کشور سوئیس بدرود حیات گفت.

[ویرایش] نویسندگی

در سال ۱۹۲۹ اولین رمان وی مرد وسط انتشار یافت کرد. دو کتاب بعدی وی «نام عملیات» و «شایعه در شب» چندان خوب از آب در نیامد. در سال ۱۹۳۱ کتاب ترن استانبول را نوشت که او را به عنوان چهره شاخص ادبی معروف کرد و موفقیت مالی خوبی داشت. در همین زمان شروع به نوشتن مقالات سینمایی در روزنامه تایمز کرد و یکی از بهترین منتقدین سینمایی لقب گرفت.

کتاب های بعدی او بیشتر تحت تأثیر مشاهدات او در سفرهایش نوشته شدند، داستان هایی که تضادهای روحی او را می تابانند:

با اینکه همه ی آثارش را داستانهای ساده سرگرم کننده به شمار می آورد، آنها را بسیار جدی و با وسواس می نوشت. کاتولیک شده بود، اما همواره با ارباب کلیسا سر ناسازگاری داشت؛ ژان پل دوم را به خاطر مخالفت با قرص های ضد بارداری کوته نظر می خواند و دو سال قبل از مرگش گفته بود:« پاپ یک خصلت لازم را ندارد، آن هم شک است.» علی رغم این طبیعت مذهبی، گرایش رمانتیک او به کمونیسم در تمام احوالاتش آشکار بود. با این که دشمنی با امپریالیسم (از جمله در کتاب امریکایی آرام ) در وجودش موج می زد: «...حاضرم هر کاری بکنم تا چوب نازکم را لای چرخ سیاست خارجی امریکا بگذارم...» بسیاری معتقدند او تا پایان عمر برای ام ای 6 کار می کرد.

[ویرایش] ادبیات نمایشی

گراهام گرین در طول عمر خود 8 نمایشنامه و 5 فیلمنامه نوشت و بسیاری از آثار او نیز به فیلم تبدیل شدند.

فیلم مرد سوم که داستانی است ماهرانه از قاچاق مواد مخدر و فیلمنامه آن با همکاری کارول رید نوشته شده، در سال ۱۹۴۹ جایزه اول جشنواره کن را از آن خود کرد. بت شکسته نیز گرین را در سال ۱۹۵۰ برای دریافت بهترین فیلم نامه نامزد کرد.

[ویرایش] آثار

محصول کمابیش هفتاد سال قلم زدن او 64 کتاب است: از جمله 28 رمان، 4 زندگینامه خود نوشت، 3 سفرنامه ، 4 مجموعه داستان کوتاه، 4 کتاب کودک، 8 نمایشنامه و 5 فیلمنامه.

مهمترین رمان های گراهام گرین:

• 1929 - The Man Within (مرد وسط)
• 1932 - Stamboul Train (قطار استانبول)
• 1934 - It's a Battlefield
• 1935 - England Made Me
• 1936 - A Gun for Sale
• 1937 - Brighton Rock (صخره برایتون)
• 1939 - The Confidential Agent
• 1940 - The Power and the Glory ( قدرت و جلال)
• 1943 - The Ministry of Fear (وزارت ترس)
• 1948 - The Heart of the Matter (واقعیت چیست؟)
• 1949 - The Third Man ( مرد سوم)
• 1951 - The End of the Affair
• 1955 - The Quiet American (امریکایی ارام)
• 1958 _ Our Man in Havana (مأمور ما در هاوانا)
• 1960 - A Burnt-Out Case
• 1966 - The Comedians
• 1969 - Travels with My Aunt
• 1973 - The Honorary Consul (کنسول افتخاری)
• 1978 - The Human Factor (عامل انسانی)
• 1980 - Doctor Fischer of Geneva: or The Bomb Party
• 1982 - Monsignor Quixote
• 1985 - The Tenth Man
• 1988 - The Captain and the Enemy

[ویرایش] منابع

• ماری فرانسواز آلن ، مردی دیگر (مجموعه مصاحبه های بلند با گراهام گرین)، ترجمه: فرزانه طاهری
• دیوید لاج، گراهام گرین، ترجمه: کریم امامی