مارسل پروست

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

مارسل پروست با نام کامل والنتین لویی ژرژ اوژن مارسل پروست زاده دهم ژوئن سال ۱۸۷۱, درگذشت 18 نوامبر 1922 نویسنده معاصر فرانسوی است.

[ویرایش] زندگی

مارسل پروست چهل روز پس از پایان خونین کمون پاریس در اوتوی (امروزه حومهٔ «پاریس») به دنیا می‌آید. پدرش آدرین پروست پزشکی سرشناس و مادرش ژان وی فرزند یک دلال ثروتمند بورس است. تنها برادرشروبر که بعدها حرفهٔ پدر را دنبال خواهد کرد در ۲۴ مارس ۱۸۷۳ متولد می‌شود.

پروست در سال ۱۸۸۰ برای نخستین بار مورد حمله آسم قرار می‌گیرد.

وی در سال ۱۸۸۲ وارد مدرسهٔ کندروسه می‌شود.

در سال ۱۸۸۶ در شانزلیزه با مری دو بنارداکی دختر یک اشرافزادهٔ لهستانی آشنا می‌شود که در جستجوی یکی از الگوهای ژیلبرت سوان است.

در خلال سال‌های ۱۸۸۸-۹ در کندورسه به کلاس فلسفه می‌رود که دبیر آن «ماری آلفونس دارلو» (۱۹۲۱-۱۸۴۹) بر تربیت فکری او اثر بسیار می‌گذارد، با نشریهٔ ادبی دبیرستان به نام revue lilas همکاری می‌کند و همچنین پایش به محافل اشرافی باز می‌شود.

مارسل پروست در ۱۵ ژوئیه ۱۸۸۹ دیپلم ادبی می‌گیرد. در نامه‌ای به «آناتول فرانس» (که در «جستجو» همان «برگوت» نویسنده‌است) می‌نویسد که از چهار سال پیش کتاب‌های او را حفظ کرده‌است.

در ماه نوامبرسال ۱۸۸۹ دورهٔ یک سالهٔ سربازی داوطلبانهٔ پروست در هنگ ۷۶ پیاده اورلئان آغاز می‌گردد. در ۱۹ مارس همان سال مادربزرگ پدری‌اش در «ایلیه» (الگوی کومبره در جستجو) درمی‌گذرد و در دوم ژوئیهٔ سال ۱۸۹۰ مادر مادری خود را از دست می‌دهد. او در دانشکدهٔ حقوق پاریس نام‌نویسی می‌کند.

در سال ۱۸۹۱ گذشته از دانشکدهٔ حقوق بطور نامرتب در کلاس‌های «آلبر سورل» و «آناتول لوروا بولیو» در دانشکدهٔ علوم سیاسی و در کلاس‌های «برگسون» در «سوربن» شرکت می‌کند. دوستی وی با «ژان پوکه» (یکی دیگر از الگوهای ژیلبرت سوان) در این سال آغاز می‌گردد. او تابستان را در «کابور» (یکی از الگوهای «بلبک» در «جستجو») می‌گذراند.

در سال ۱۸۹۲ فعالیت‌های ادبی جدی پروست آغازمی‌شود و همکاریش را با نشریهٔ le Banquet شروع می‌کند. در این نشریه ۱۵ مقاله چاپ می‌کند که بعدها در کتاب خوشی‌ها و روزها خواهند آمد. او با آناتول فرانس آشنا می‌شود.

در رفت و آمد هرچه بیشتر به محافل اشرافی به «کنتس لور دوشنیه» (یکی از الگوهای «دوشس دو گرمانت») دل می‌بندد.

در سال ۱۸۹۳ با «کنت روبر دو مونتسکیو» (از مشخص‌ترین الگوهای «بارون دوشارلوس») و «کنتس گرفول» (از دیگر الگوهای دوشس دو گرمانت) آشنا می‌شود. در این سال نوول بی‌اعتنا را می‌نویسد که می‌توان آن را نخستین طرح عشق سوان دانست. در ۱۰ اکتبر لیسانس حقوق خود را می‌گیرد.

سال ۱۸۹۴ رفت و آمد هر چه بیشتر پروست به محافل اشرافی فوبور سن ژرمن محله اشراف پاریس آغازمی‌شود و تدارک لیسانس ادبیات در سوربن با درس خصوصی دارلو فراهم می‌گردد. در همین سال است که دوستی او با «رینالدو هان» (۱۹۴۷-۱۸۷۴) موسیقیدان جوان ونزوئلایی و شاگرد ماسنه شکل می‌گیرد. در آوریل این سال با «اسکار وایلد» آشنا می‌شود.

در ماه مارس سال ۱۸۹۵ لیسانس ادبیات خود را نیز دریافت می‌کند. در ماه ژوئن در مسابقه‌ای برای گرفتن سمت دستیار کتابدار در کتابخانه مازارن پاریس برنده می‌شود. او همکاری خود با نشریات ادبی را ادامه می‌دهد. برای نخستین بار با سونات در دو مینور برای پیانو و ویلن اثر سن سان آشنا می‌شود (در جستجو به صورت سونات ونتوی در می‌آید) و نگارش رمان «ژان سنتوی» آغازمی‌شود.

در سال ۱۸۹۶ نوول بی اعتنای وی در نشریهٔ زندگی معاصرچاپ می‌شود. همچنین ۴ شعر از پروست که رینالدو هان برای آن‌ها آهنگ ساخته‌است نیز به چاپ می‌رسد. در ۱۳ ژوئن همان سال چاپ کتاب «خوشی‌ها و روزها»ی وی با مقدمه‌ی‌ آناتول فرانس و تصاویر مادلن لومر چاپ می‌شود. اما این سال مقارن است با مرگ دایی بزرگ و پدربزرگ مادری پروست.

در فوریهٔ سال ۱۸۹۷ با ژان لورن روزنامه‌نگاری که پروست را به همجنس‌گرایی متهم کرده بود، دوئل می‌کند.

سال ۱۸۹۹ آغاز علاقهٔ پرشور پروست است به آثار «جان راسکین» هنر شناس انگلیسی. او ترجمهٔ تورات آمیین راسکین را آغاز می‌کند.

در سال ۱۹۰۰ پروست از کتابخانهٔ مازارن برکنار می‌شود.

او در ژوئن سال ۱۹۰۲ ترجمهٔ تورات آمیین را به پایان می‌رساند.

مقالات پروست دربارهٔ سالن‌های پاریسی برای روزنامهٔ «فیگارو» در سال ۱۹۰۳ آغاز می‌شود. در نوامبر همان سال پدر پروست از دنیا می‌رود.

سال ۱۹۰۴ تورات آمیین منتشر می‌شود.

در ماه سپتامبر سال ۱۹۰۵ او مادر را نیز از دست می‌دهد و در ماه دسامبر، در بولونی سورسن زیر نظر دکتر سولیه بستری می‌شود.

سال ۱۹۰۶ در آاپارتمان شمارهٔ ۱۰۲ بولوار هوسمن ساکن می‌شود. دیوارهای اتاق خوابش را با لایه‌ای از چوب‌پنبه می‌پوشاند تا سر و صدای بیرون در آن رخنه نکند. این است اتاقی که خود را برای نوشتن جستجو در آن منزوی می‌کند. وی ترجمهٔ کنجد وسوسن‌ها اثر راسکین را منتشر می‌کند.

در ژانویهٔ سال ۱۹۰۸ نگارش جستجو را آغاز می‌کند.

سال ۱۹۰۹ او هرگونه رفت وآمدی را کنار می‌گذارد و یکسره به نوشتن می‌پردازد. نخستین نگارش عشق سوان را به پایان می‌رساند.

در سال ۱۹۱۲ بخش‌هایی از جستجو در روزنامهٔ فیگارو چاپ می‌شود.

سال ۱۹۱۳ پس از شکست تلاش‌های بسیارش برای قبولاندن اثر به چند ناشر سرانجام انتشاراتی برنار گراسه می‌پذیرد که «جستجو در زمان از دست رفته» را در سه جلد به خرج نویسنده چاپ کند. «طرف خانه سوان» در نیمهٔ دوم نوامبر به چاپ می‌رسد.

در ماه اوت سال ۱۹۱۶ از انتشاراتی برنار گراسه جدا شده و حق چاپ جلد دوم اثر خود را به گالیمار می‌دهد.

در سال ۱۹۱۸ پروست مقدمه‌ای برای گفته‌های نقاش نوشتهٔ ژاک امیل بلانش می‌نویسد. در ماه ژوئن «در سایهٔ دوشیزگان شکوفا» و مجموعه مقالات pastiches et Melamges چاپ می‌شود. در ماه نوامبر جایزهٔ ادبی گنکور به «در سایهٔ دوشیزگان شکوفا» تعلق می‌گیرد. پروست ناگهان معروف می‌شود.

او در سال ۱۹۲۰ بخش اول «طرف گرمانت»، در سال ۱۹۲۱ بخش دوم «طرف گرمانت» و بخش اول «سدوم و عموره» و در سال ۱۹۲۲ بخش دوم «سدوم و عموره» در سه جلد را چاپ می‌کند. در میانهٔ اکتبر این سال پروست به برونشیت دچار می‌شود و در ۱۸ نوامبر می‌میرد.

پس از مرگ وی, در سال ۱۹۲۳ «اسیر» در دو جلد، در سال ۱۹۲۵ «گریخته» در دو جلد، در سال ۱۹۲۷ «زمان بازیافته» در دو جلد، در سال ۱۹۵۲ رمان «ژان سنتوی» در دو جلد و در سال ۱۹۵۳ اثر ناتمام «علیه سنت بوو» به چاپ می‌رسد.