لگد (جنگ‌افزار)
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
لگد اصطلاحی است که در مورد حرکت به عقب برخی از سلاح‌های گرم پس از شلیک بکار می‌رود. بر پایه عمل و عکس العمل نیوتن، جنگ‌افزارهایی مانند تفنگ یا هفت‌تیر در اثر شلیک گلوله با اندازه حرکتی مساوی با اندازه حرکت گلوله به عقب رانده می‌شود. این حرکت در مچ دست یا شانه تیرانداز جذب می‌شود.
توپ‌هایی که ساز و کار کم کردن لگد ندارند پس از شلیک چند متر روی چرخ‌ها به عقب می‌روند.
در قنداق سلاحهایی همچون تیر بار ژ-3 فنری تعبیه شده است که از لگد سلاح میکاهد.
بعضی از سلاحها همچون موشک انداز آر پی جی به دلیل داشتن آتش عقبه دارای لگد یا همان عقب نشینی نمی‌باشد. به دلیل اینکه با شلیک موشک آرپی جی. بنا به همان قانون نیوتن آتش حاصل از انفجار خرج پرتاب از پشت سلاح که خالی می‌باشد خارج شده و باعث عقب نشینی سلاح نمیشود.
شدت لگد به عوامل گوناگونی مانند کالیبر و نوع باروت و طول لوله سلاح بستگی دارد.
