بلوچستان پاکستان
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
استان بلوچستان بزرگترین استان کشور پاکستان است. این استان از سوی غرب با ایران، از سوی شمال با افغانستان و مناطق ایلی پاکستان، از سوی شرق با پنجاب و سند و از سوی جنوب با دریای عرب هممرز است. مرکز این استان شهر کویته است.
زبانهای رایج در این استان زبان بلوچی، پشتو، اردو و فارسی است. زبان فارسی زبان مادری قوم دهوار است که بیشتر ساکن قلعه لادگشت هستند. همچنین صدها هزار جنگزده هزاره از افغانستان که امروزه ساکن کویته و دیگر شهرها هستند فارسیزبانند.
[ویرایش] شهرستانهای استان بلوچستان پاکستان
- آشورارود
- امیرآباد
- بارکان کوهلو
- بگتی
- بولان
- پیشین
- جالران
- چاغی
- چمن
- خاران
- دوسکی
- دکی
- سخاوی
- سراوان
- سیبی
- شاه رک
- فرت سندمن
- قلعه سیف
- کویته
- گچی
- لس بیلم
- لورالائی
- مری
- موسی خلیل
- مکران
- نوشکی
- هندوباغ
[ویرایش] شهرهای بلوچستان پاکستان
- پنجگور
- قصدار
- گوادر
- کلات
- جوانی
- تربت
- پسنی
- هوشاب
- قلعه لادگشت
- دالبندین
- دیز
- تومپ
- نوک کوندی
- خاران
- پروان
- بلا
- سوراب
- نوشکی
- مهریآباد
- علیآبات
- هزاره تاون