آیت‌الله
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
آیت‌الله (به معنی: نشانه خدا) درجه ای است که به صورت لقب به روحانیون شیعه (آخوندها) داده می‌شود و از درجات رسمی در مدارس حوزوی شیعه می باشد. این درجه از مراتب بالا در سلسله مراتب مذهبی شیعه (که درجات متعددی را شامل می شود) است .
القاب روحانیون اگرچه از نظر سلسله مراتب با یکدیگر متفاوت هستند، اما مرزبندی دقیق و رسمی (نظیر سازوکار اعطای لقب مثلاً مراسم خاص و ...) بین آن ها وجود ندارد و بیشتر از سوی طرفداران فرد باب می شود و مورد استفاده قرار می گیرد.
درجه آیت الله العظمی که از نظر سلسله مراتب روحانیون شیعه، عالی ترین مقام رسمی است، تنها به تعداد اندکی از روحانیون برجسته تعلق می گیرد. به لحاظ عبادی عنوان مرجع تقلید جامع الشرایط که بالاترین درجه عبادی و مردمی شیعه است، تنها به روحانیونی تعلق دارد که در درجه آیت الله العظمی باشند.
حکومت جمهوری اسلامی که با انقلاب بهمن 1357 آغاز شد، از آن رو که به سرعت در اختیار روحانیون شیعه قرار گرفت با عنوان حکومت آیت الله ها نیز نام برده شده است.
