Θεωρία δημοπρασιών
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Δημοπρασίες υπάρχουν από πολύ παλιά. Θεωρείται ότι οι πρώτες δημοπρασίες έγιναν στην Βαβυλώνα για την πώληση σκλάβων.
Η θεωρία δημοπρασιών όμως είναι ένας κλάδος της μικροοικονομίας που ξεκίνησε ουσιαστικά τη δεκαετία του 1960 με την δουλειά του Ουίλλιαμ Βίκρυ (Νομπέλ Οικονομικών 1996).
Οι δημοπρασίες παραδοσιακά κατατάσσονται σε 4 κατηγορίες:
- Ανοιχτές ανοδικές δημοπρασίες (Αγγλικές δημοπρασίες)
Η τιμή ανεβαίνει συνεχώς και οι παίχτες πρέπει να αποσυρθούν από τη δημοπρασία όταν η τιμή φτάσει ένα όριο πέρα από το οποίο δεν θέλουν να πληρώσουν. Ο τελευταίος που μένει στην δημοπρασία κερδίζει.
- Ανοιχτές καθοδικές δημοπρασίες (Ολλανδικές δημοπρασίες)
Η τιμή πέφτει συνεχώς. Ο πρώτος που θα δηλώσει ότι θέλει το προϊόν, κερδίζει και πρέπει να πληρώσει την τιμή που αναγράφεται εκείνη την στιγμή.
- Κλειστές δημοπρασίες πρώτης τιμής
Οι συμμετέχοντες καταθέτουν ταυτόχρονα κλειστές προτάσεις για το ποσό που διατίθενται να πληρώσουν για το αγαθό. Νικητής είναι αυτός που καταθέτει την υψηλότερη προσφορά και πληρώνει την προσφορά που έκανε.
- Κλειστές δημοπρασίες δεύτερης τιμής
Οι συμμετέχοντες καταθέτουν ταυτόχρονα κλειστές προτάσεις για το ποσό που διατίθενται να πληρώσουν για το αγαθό. Νικητής είναι αυτός που καταθέτει την υψηλότερη προσφορά αλλά πληρώνει ένα ποσό ίσο με την δεύτερη υψηλότερη προσφορά που έγινε.
Η αγγλική δημοπρασία και η κλειστή δημοπρασία δεύτερης τιμής είναι στρατηγικά ισότιμες. Επίσης η ολλανδική δημοπρασία είναι στρατηγικά ισότιμη με τη δημοπρασία πρώτης τιμής.
Σε περίπτωση που οι αξιολογήσεις των αγαθών από τους συμμετέχοντες είναι ανεξάρτητες (δηλαδή υψηλότερη αξιολόγηση για έναν συμμετέχοντα, δεν σημαίνει ότι μεγαλώνει η εκ των προτέρων πιθανότητα να έχουν υψηλή αξιολόγηση και οι άλλοι) όλες οι δημοπρασίες είναι ισότιμες, αφού στην ισορροπία κατά Νας οι αναμενόμενες τιμές είναι ακριβώς ίσες.
