Ευρωπαϊκό Δίκαιο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ευρωπαϊκό Δίκαιο ή Κοινοτικό Δίκαιο ονομάζεται το Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ατομικής Ενέργειας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το ευρωπαϊκό δίκαιο συνιστά ιδιαίτερη έννομη τάξη, χωριστή από τις εθνικές έννομες τάξεις των κρατών-μελών και διέπεται από τις δικές του ιδιαίτερες αρχές.

[Επεξεργασία] Διακρίσεις

Το ευρωπαϊκό δίκαιο χωρίζεται σε πρωτότυπο και παράγωγο.

Πρωτότυπο κοινοτικό δίκαιο είναι το δίκαιο των Συνθηκών της Ε.Κ., της ΕΥΡΑΤΟΜ και της Ε.Ε. και οι γενικές αρχές που πηγάζουν από αυτές.
Παράγωγο κοινοτικό δίκαιο είναι οι κανόνες νομοθετικής ισχύος που εκδίδουν τα κοινοτικά όργανα.

Οι κανόνες νομοθετικής ισχύος που εκδίδουν τα όργανα της Ευρωπαϊκής Κοινότητας είναι οι Οδηγίες και οι Κανονισμοί. Η οδηγία είναι νομοθετική πράξη που απευθύνεται στα κράτη-μέλη. Δεν έχει άμεση ισχύ στις εθνικές έννομες τάξεις. Τα κράτη-μέλη οφείλουν να μεταγράψουν την οδηγία στο εσωτερικό τους δίκαιο εντός συγκεκριμένης προθεσμίας (που προβλέπει η ίδια η οδηγία). Το πώς θα τη μεταγράψουν (με νόμο, Προεδρικό Διάταγμα κλπ.) είναι δικό τους ζήτημα. Οφείλουν όμως κατά τη μεταγραφή της να μην αλλοιώσουν το νόημά της και να διατηρήσουν την ουσία της ρύθμισης (effet utile). Ο Κανονισμός έχει άμεση ισχύ στο εθνικό δίκαιο των κρατών-μελών και δε χρειάζεται μεταγραφή.

[Επεξεργασία] Ισχύς του Ευρωπαϊκού Δκαίου

Η σχέση του ευρωπαϊκού δικαίου με τα εθνικά δίκαια των κρατών-μελών είναι αμφισβητούμενη. Το ελληνικό Σύνταγμα ορίζει ότι διεθνείς συνθήκες υπερισχύουν των νόμων, αλλά όχι και του Συντάγματος. Το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων έχει τονίσει κατ’ επανάληψιν ότι όλα τα κράτη-μέλη οφείλουν να συμμορφώνονται με το ευρωπαϊκό δίκαιο και ουδεμία διάταξη εσωτερικού δικαίου (νόμος ή Σύνταγμα) δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία για μη συμμόρφωση.