Γουόλτερ Τέιλορ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Γουόλτερ Γουΐλαρντ Τέιλορ

O Γουόλτερ Γουΐλαρντ Τέιλορ Νεοτ. (Walter Willard Taylor Jr) (1913 - 1997) ήταν ένας Αμερικανός ανθρωπολόγος και αρχαιολόγος περισσότερο γνωστός για το έργο του στο Κοαχουΐλα του Μεξικού και για την "Συνδυαστική αρχαιολογία", μιας μεθόδου μελέτης του παρελθόντος, που συνδυάζει στοιχεία της παραδοσιακής αρχαιολογίας και του γνωστικού πεδίου της ανθρωπολογίας. Οι συγκεκριμένες απόψεις αναλύονται κυρίως στο έργο του, Μια μελέτη της αρχαιολογίας, που πρωτοεκδόθηκε το 1948.

Ο Τέιλορ είδε την αρχαιολογία ως διεπιστημονικό κλάδο. Συνδύασε τη μελέτη των προτύπων δίαιτας και εγκατάστασης, τη μελέτη εργαλείων και άλλων στοιχείων, προκειμένου να αποδώσει μια ολιστική άποψη του παρελθόντος. Τούτη η προσέγγιση ξένισε πολλούς αρχαιολόγους της εποχής του, αλλά αποτελεί πλέον στερεότυπη πρακτική της αρχαιολογικής επιστήμης. Ο Τέιλορ ήταν από τους πρώτους που απέρριψαν τις ιστορικές και συχνά περιγραφικές προσεγγίσεις των αρχαιολογικών πεδίων. O Πάτυ Τζο Γουότσον, επιφανής σύγχρονος αρχαιολόγος, προλογίζοντας το 1983 μια από τις πολυπληθείς επανεκδόσεις του έργου του Μια μελέτη της αρχαιολογίαςθεωρεί πως ο σκοπός του δεν ήταν η απόρριψη αλλά μάλλον η διέγερση της εξέτασης των προσδοκιών, των σκοπών και των στόχων των Αμερικανών αρχαιολόγων.

Γεννήθηκε στο Σικάγο, αλλά μεγάλωσε στο Γκρήνουϊτς του Κοννέκτικατ. Αν και μελετούσε γεωλογία, στο πανεπιστήμιο του Γέηλ, ο Τέιλορ στράφηκε προς την αρχαιολογία και την ανθρωπολογία. Αποφοίτησε το 1935 και άρχισε να εργάζεται για το μουσείο της Βόρειας Αριζόνα στο Φλάγκσταφ, όπου επηρεάστηκε από την ολιστική περιβαλλοντική φιλοσοφία του Λύντον Χαργκρέιβ (Lyndon Hargrave).

Μετά από τρία χρόνια εργασίας πεδίου το 1938 έκανε αίτηση για το διδακτορικό του στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Όταν ξέσπασε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Τέιλορ κατατάχθηκε στους Πεζοναύτες και υπηρέτησε στην Ευρώπη. Έπεσε με αλεξίπτωτο σε εχθρική περιοχή, προκειμένου να βοηθήσει την τοπική αντίσταση, αλλά συνελήφθη και τραυματίστηκε βαριά το 1944. Απελευθερώθηκε από τις γερμανικές φυλακές με την λήξη του πολέμου. Κέρδισε το μετάλλιο της Πορφυρής Καρδιάς και τον Χαλκινο Αστέρα. Έμεινε στον στρατό με τον βαθμό του λοχαγού έως το 1955.

Μετά τον πόλεμο ο Τέιλορ περιπλανήθηκε στις Η.Π.Α., έως ότου εγκαταστάθηκε οριστικά στο Κάρμποντεϊλ του Ιλλινόις. Εκεί άρχισε να εργάζεται το 1958 στο Τμήμα Ανθρωπολογίας του πανεπιστημίου. Κατά περιόδους δίδαξε στο πανεπιστήμιο του Τέξας, στο πανεπιστήμιο της Γουάσινγκτον, στο κολλέγιο της Πόλης του Μεξικού και στην Εθνική σχολή Ανθρωπολογίας και Ιστορίας (La Escuela Nacional de Antropología e Historia). Ταυτόχρονα διεξήγαγε έρευνες σε αρχαιολογικούς τόπους στην Αριζόνα, το Νέο Μεξικό, την Τζόρτζια, το Μεξικό και την Ισπανία, πριν αποσυρθεί το 1974.