Γιοαχίμ φον Ρίμπεντροπ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Ούλριχ Φρίντριχ Βίλι Γιοαχίμ φον Ρίμπεντροπ (γερμ. Ullrich Friedrich Willy Joachim von Ribbentrop) (* 30 Απριλίου 1893 στο Βέζελ της Γερμανίας, † 16 Οκτωβρίου 1946 στη Νυρεμβέργη, εκτελέστηκε) ήταν γερμανός εθνικοσοσιαλιστής πολιτικός με μεγάλη επιρροή και υπουργός εξωτερικών του Τρίτου Ράιχ από το 1938 μέχρι το 1945.

Πίνακας περιεχομένων

1 Βιογραφία
- 1.1 Ο πολιτικός
- 1.2 Μετά το 1945
2 Προτεινόμενη βιβλιογραφία
3 Εξωτερικές συνδέσεις

[Επεξεργασία] Βιογραφία

Ο Ρίμπεντροπ γεννιέται στις 30 Απριλίου του 1893 στο Βέζελ σαν γιος του αξιωματικού Ούλριχ Φρίντριχ Γιοαχίμ Ρίμπεντροπ. Από το 1908 μέχρι το 1914 ζει εκτός της Γερμανίας. Μεταξύ του 1910 και του 1914 ζει στον Καναδά, όπου εισάγει και εμπορεύεται γερμανικό κρασί. Μιλά τέλεια την αγγλική και την γαλλική γλώσσα.

Με την έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου εγκαταλείπει τον Καναδά για να αγωνιστεί υπέρ της Γερμανίας. Κατά τη διάρκεια του πολέμου τιμάται με το παράσημο Eisernes Kreuz και γίνεται υπολοχαγός. Αφού τραυματίζεται παίρνει μετάθεση στην γερμανική πρεσβεία της Κωνσταντινουπόλεως.
Το 1920 παντρεύεται την Ανελίς Χένκελ (Annelies Henkell), την κόρη του παραγωγού της ομώνυμης σαμπάνιας. Από εδώ και εμπρός ο Ρίμπεντροπ εργάζεται για τον πεθερό του, σαν διευθυντής της αντιπροσωπείας του Βερολίνου.
Λίγα χρόνια αργότερα τον υιοθετεί μια μακρινή θεία του από την αριστοκρατική μεριά της οικογένειας και ο Ρίμπεντροπ αποκτά έτσι το δικαίωμα να λέγεται "φον Ρίμπεντροπ".

[Επεξεργασία] Ο πολιτικός

Το 1932 γνωρίζει τον Αδόλφο Χίτλερ και γίνεται μέλος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος των Γερμανών Εργατών.
Ο θαυμασμός του για τον Χίτλερ είναι τόσο μεγάλος που τον βοηθά να μπει στα ανώτατα κοινωνικά κυκλώματα του Βερολίνου, αφού ο ίδιος έχει τις ανάλογες δημόσιες σχέσεις. Χάρη σε αυτές τις δημόσιες σχέσεις ο Χίτλερ θα μπορέσει να αποκτήσει το 1933 την απόλυτη νομοθετική εξουσία (Εξουσιοδοτικός νόμος) δίχως αξιόλογη αντίσταση.

Όταν το 1933 σχηματίζεται η χιτλερική κυβέρνηση, ο Ρίμπεντροπ ελπίζει να γίνει υπουργός εξωτερικών, που θα γίνει όμως ο "παλιός σύμμαχος" του Χίτλερ, Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ. Ήδη το 1934 όμως ο Χίτλερ τον κάνει "Σύμβουλο εξωτερικής πολιτικής".
Τον Ιούνιο του 1935 γίνεται "Έκτακτος και εξουσιοδοτημένος Πρέσβης του Γερμανικού Ράιχ". Στην θέση αυτή καταφέρνει τον Ιούνιο του ίδιου έτους την αγγλο-γερμανική Ναυτική Συμφωνία. Η συμφωνία αυτή επιτρέπει στο Τρίτο Ράιχ να δημιουργήσει στόλο, με ανώτατο όριο το εν τρίτο του αγγλικού στόλου.
Ένα χρόνο αργότερα, στις 26 Νοεμβρίου 1936, υπογράφεται μεταξύ της Γερμανίας και της Ιαπωνίας σύμφωνο στρατιωτικής συνεργασίας, γνωστό ως "σύμφωνο κατά της Κομμουνιστικής Διεθνούς", το οποίο είναι επίσης δημιούργημα του Ρίμπεντροπ.
Το 1936 γίνεται πρέσβης στο Λονδίνο όπου μένει περίπου δύο χρόνια. Τέλος, το 1938, γίνεται υπουργός εξωτερικών του Τρίτου Ράιχ.

Όταν το 1939 η Βέρμαχτ εισβάλλει στην Τσεχοσλοβακία, οι Βρετανοί επιδιώκουν την συμμαχία με την ΕΣΣΔ. Μόλις η είδηση αυτή φτάνει στο γερμανικό υπουργείο εξωτερικών, αρχίζει για τον Ρίμπεντροπ ένας μαραθώνιος διαπραγματεύσεων με τους Σοβιετικούς, στο τέλος του οποίου πετυχαίνει να υπογραφτεί στις 23 Αυγούστου του 1939 το Σύμφωνο Μολότωφ – Ρίμπεντροπ. Με την συμφωνία αυτή οι δύο χώρες υποχρεώνονται να μην επιτεθεί η μία στην άλλη. Επίσης καθεμία πρέπει να μείνει ουδέτερη, αν η άλλη αναμιχθεί σε πόλεμο.

Λίγες μέρες αργότερα, στις 1 Σεπτεμβρίου, αρχίζει με την γερμανική επίθεση κατά της Πολωνίας ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος. Με την έναρξη του πολέμου ο Ρίμπεντροπ χάνει την σημασία του για τον Χίτλερ επειδή στην εποχή του πολέμου είναι απαραίτητη η στρατηγική και όχι η διπλοματία.
Για να βελτιώσει τις σχέσεις του με τον Χίτλερ, βάζει σε κάθε σημαντική θέση του υπουργείου του άτομα των SS (στους οποίους ανήκει και ο ίδιος από το 1933). Επειδή το υπουργείο εξωτερικών είναι αρμόδιο για την εξόντωση των Εβραίων των κατεχόμενων χωρών, οι SS είναι τώρα σε θέση να εφαρμόσουν το ολοκαύτωμα δίχως καμία αντίσταση από το υπουργείο, το οποίο βρίσκεται στα χέρια τους. Επίσης ο Ρίμπεντροπ δίνει εντολή στις πρεσβείες των κατεχόμενων χωρών να βοηθήσουν όσο μπορούν στην εκτόπιση των Εβραίων.

Ο Γιοαχίμ φον Ρίμπεντροπ στην δίκη της Νυρεμβέργης (πρώτη σειρά, τρίτος από πάνω)

[Επεξεργασία] Μετά το 1945

Αφού ο πόλεμος τελειώνει, ο Ρίμπεντροπ συλλαμβάνεται, κατηγορείται και καταδικάζεται στα πλαίσια της δίκης της Νυρεμβέργης για τα εξής:

Συνωμοσία για την κατάκτηση της απολύτου εξουσίας στη Γερμανία
Εγκλήματα εναντίον της ειρήνης
Εγκλήματα πολέμου
Εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας

Κατά τη διάρκεια της δίκης (218 μέρες) ο Ρίμπεντροπ δεν δείχνει ούτε ίχνος μετάνοιας. Στις 1 Οκτωβρίου του 1946 καταδικάζεται. Η απόφαση του δικαστηρίου: "Θάνατος δι'απαγχονισμού". Στις 16 Οκτωβρίου 1946 η απόφαση εκτελείται.
Τα τελευταία του λόγια είναι: "Η τελευταία μου επιθυμία είναι μια κατανόηση μεταξύ Δύσεως και Ανατολής..."

Επτά χρόνια αργότερα η χήρα του, Ανελίς φον Ρίμπεντροπ, δημοσιεύει τις αναμνήσεις και τελευταίες του σημειώσεις σε βιβλίο με τίτλο "Μεταξύ Λονδίνου και Μόσχας" ("Zwischen London und Moskau").

[Επεξεργασία] Προτεινόμενη βιβλιογραφία

Bloch, Michael Ribbentrop New York: Crown Publishing., 1992.
Browning, Christopher R. The final solution and the German Foreign Office. A study of Referat D III of Abteilung Deutschland 1940 - 43. Holmes & Meier, New York 1978, ISBN 0841904030.
Craig, Gordon "The German Foreign Office from Neurath to Ribbentrop" pages 406-436 from The Diplomats 1919-39 edited by Gordon Craig and Felix Gilbert, Princeton: Princeton University Press, 1953.
Döscher, Hans-Jürgen SS und Auswärtiges Amt im Dritten Reich. Diplomatie im Schatten der "Endlösung". Ullstein, Frankfurt am Main/Berlin 1991, ISBN 3548331491.
Jacobsen, Hans-Adolf "The Structure of Nazi Foreign Policy, 1933-45" pages 49-94 from The Third Reich edited by Christian Leitz, Oxford: Blackwell, 1999.
Michalka, Wolfgang "From Anti-Comintern Pact to the Euro-Asiatic Bloc: Ribbentrop's Alternative Concept to Hitler's Foreign Policy Programme" pages 267-284 from Aspects of the Third Reich edited by H.W Koch, London: Macmillan 1985.
The Munich Crisis, 1938 Prelude to World War II edited by Igor Lukes and Erik Goldstein, London: Frank Cass Inc, 1999.