Miskruier
vanuit Wikipedia, die vrye ensiklopedie.
Die miskruier is 'n soort kewer wat bekend is daarvoor dat hy mis in ronde balletjies rol, rondstoot en begrawe, asook sy geneigdheid om eiers in dieremis te lê.
Miskruiers word in die familie Scarabaeidae geklassifiseer, wat meer as 20 000 spesies in verskeie genera bevat, insluitend die Afrika-genus Goliathus, die grootste en swaarste van die kewers. Miskruiers leef in verskeie habitats, insluitend woestyn, plaasland, woude en graslande. Hulle hou nie van uiters koue of droë weer nie, en kom dus voor op alle kontinente behalwe Antarktika.
Die miskruier se dieet bestaan hoofsaaklik uit mis. Hulle vreet mis van 'n verskeidenheid diere, solank as die dier 'n herbivoor is. Miskruiers vreet ook sampioene, blare en ander ontbindende materiaal. Miskruiers hoef nie enigiets anders te vreet nie, omdat die mis al die benodigde voedingstowwe bevat; hulle hoef nie eens water te drink nie.
Die miskruier se lyf bestaan uit 'n kop, abdomen en toraks. Hulle het bene, geleë op die toraks, wat gespesialiseerd is vir die grawe van mis en die rondrol daarvan.
Die miskruier het 'n volledige metamorfose. Die vroulike kewer lê 'n eier in 'n misbal wat dan begrawe word om dit van erosie en diere te beskerm. Tydens die larwestadium vreet die kewer die mis waarin hy begrawe is.
[wysig] Die kewers van Antieke Egipte
Skarabees of heilige kewers was prominent in Egiptiese kuns en Egiptiese mitologie.
Die kewer is as heilig geag deur Antieke Egiptenaars omdat hulle geglo het dat die kewers, deurdat hulle mis rondrol, die groot god Ra – of sy voorstelling Khepri, self 'n kewer – na-aap soos hulle die son deur die lug elke dag rondrol. Omdat dit boonop sy eiers in dieremis en die karkasse van dooie diere begrawe, was die kewer ook verbind met hergeborenis, hernuwing en opstanding; daarom is dit ook gesien as 'n teken van lewe en hergeborenis.
Sien ook die LMLK-seëls van antieke Juda wat op kleipotte gestempel is wat moontlik offerandes bevat het. Agt verskillende vier-vlerkige kewerikoons het moontlik die opstanding aan aanbidders voorgestel (Grena, 2004, pp. 371-2).
Steenkewers is gereeld in Egiptiese graftombes geplaas as 'n teken van die oorledene se hergebortenis na die hiernamaals, en juwele met die kewer is gereeld ook in die tombes gevind. 'n Keweramulet is bo-oor die hart gedra as 'n vervangingshart in die hiernamaals — die regte hart is verwyder tydens die mummifikasieproses. Lewende Egiptenaars het ook steenkewers gedra as beskermingsimbool in hierdie lewe en die opvolgende.
[wysig] Verwysings
- Grena, G.M., "LMLK--A Mystery Belonging to the King vol. 1", Redondo Beach, California: 4000 Years of Writing History, 2004. ISBN 0-9748786-0-X
- L.J. Miline and M. Miline, "Insect Worlds: A Guide for Man on Making the Most of His Environment" (Charles Scribner's Sons, 1980)
- "Our Friend the Dung Beetle", 2001
