Motî:sipoujhî
Èn årtike di Wikipedia.
sipoujhî u espoujhî / espoujhî (codjowaedje) [v.c.] 1. dispoujhî (ene plaece avou d' l' aiwe). F. assécher. 2. atchter totes les martchandêye d' on stok, totes les ecråxhes d' ene tere, tos les minrês d' ene fosse. Å 17inme sieke, on-z aveut spoujhî nosse minrê et abatou tos nos bwès (ratourné pa P. Sarachaga). On dit eto: foû-moenner. F. épuiser. 3. rissaetchî l' aiwe ki s' a spårdou (so ene tåve, al tere). Dj' a spoujhî l' cafè ki dj' aveu ståré sol butagaz. F. éponger. 4. profiter dipus k' i n' fåt del foice des ovrîs. Si les Toutsis ont spotchî, et spoujhî eyet forsipoujhî li peupe houtou, c' est les Bedjes li dfåte (L. Mahin). Etimolodjeye: viebe poujhî, refoircixhante betchete si- (tot poujhî). | sipoujhî / spoujhî, sipoujheye [addj.] 1. k' i gn a pus èn egzimplaire a vinde, tot djåzant d' on live. 2. djus d' ecråxhe, tot djåzant d' ene tere. Des sapéns d' Noyé k' ont crexhou 7ans, li tchamp est tot spoujhî, don Cwarante dolårs å bari, est ç' li bon pris po ene sacwè ki va esse sipoujheye dins 40 ans ? (L. Mahin). F. épuisé. | sipoujhete u espoujhete / spoujhete [f.n.] troûlea. On dit eto: troûle, poujhoe, poujhete. F. épuisette. Disfondowes: s(i)poûjète, (è)spoûjète, spûjète.
