Motî:pena

Èn årtike di Wikipedia.

pene [f.n.]

1. longowe plome des aiyes des oujheas. F. penne. Rou. pană.

2. ploume (d' åwe) po scrire. F. plume. Ny. pen. Rou. pană. Rm. penna. >> kipôtieu(se) di pene: onk (ene) ki vout scrire, mins ki n' sait fé des beas tecses. F. écrivassier.

3. stilo bik. u tote ôte sacwè po scrire. F. stylo à bille. >> tini l' pene: esse li rapoirteu so on raploû.

| pena [o.n.] boket do coir des oujheas, des insekes, k' elzès fwait voler. Li covresse rashonne ses poyons dizo ses penas. Waitîz çk' i gn a so m' bresse Ene djoleye palivole Avou cwate djaenes penas (J. Boitte). On dit eto: aiye. >> flaxhî des penas: divni flåwe, vî; mori. Cwand l' djoû vénrè ki t' flaxhrès des penas, Gn årè des foyeus po rtourner t' djårdén; Mins si l' locet n' ramoenne ki des runins I serè stroet, soçon, ti bea waxhea (R. Hostin). F. battre de l'aile.

Parintêye :

• penler, penleu

Omonimeye coinrece:

• paene
• poenne