Scenes from a Memory

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Scenes from a Memory Albüm Kapağı

Metropolis Pt. 2: Scenes From A Memory, 1999 yılında, Dream Theater'ın 5. Albümü olarak yayınlandı. Bu bir konsept albüm olup, Nicholas'ın kendi iç çekişmeleri ve onun geçmiş yaşamında Victoria Page olarak yaşadığı aşk, cinayet ve sadakatsizlik üzerine yoğunlaşmaktadır.

Adından da anlaşılacağı üzere Metropolis Pt. 2: Scenes From A Memory; grubun ikinci albümü [[Images and Words]]'te yer alan bir şarkı olan "Metropolis Pt. 1: The Miracle And The Sleeper"ın devamı niteliğindedir. Bununla birlikte grup bu şarkıyı Metropolis Pt. 1 olarak isimlendirirken, bu şarkının devamının da olacağını bildirmek amacını gütmüyorlardı. Aslında bu şekilde isimlendirmelerindeki tek amaç bir şakadan ibaretti. Grubun fanlarının yoğun isteklerinin ardından grup "Part 2" üzerinde çalışmaya başladılar.

Önceleri, grup elemanları, Part 2 üzerinde bir albüm değil de bir şarkı olarak çalışmaya başlamışlardı. İlk olarak, grubun dördüncü albümü Falling Into Infinity çalışmaları sırasında, 1996/97 yıllarında Part 2'nin adı geçmeye başladı. Şarkı hiçbir zaman yayınlanmamıştı, ayrıca albümün kayıt şirketi de o zamanlarda bir çift diskli albüm çıkartma niyetinde değildi, bu sebeple şarkı bir kenara atıldı. Grup klavyede Derek Sherinian ile birlikte, daha sonraları tekrar üzerinde çalışılmak üzere 23 dakikalık bir demo kaydında bulundular. Mike Portnoy'un kaydın dağıtılmamasına dair tüm ısrarlarına rağmen, bu kaydın sadece 12 dakikalık bir versiyonu internet yolu ile dağıtıldı. Beşinci albümün kayıt aşamalarına gelindiği zaman, grup tekrar bu kayda geri döndü ve bu şarkıyı tam bir albüm haline getirdiler.

Albümün çıkmasının hemen ardından yapılan dünya turunda, albümün tamamı çalındı. 2000 yılında, dünya turunun Kuzey Amerika bölümünün son konseri, grup üyelerinin albüm hakkında görüşlerini ve albümün hikayesini de içeren Metropolis 2000: Scenes from New York adıyla bir DVD'de satışa sunuldu. Bu albüm, ayrıca Jordan Rudess'in de yer aldığı ilk albüm olma özelliğini taşıyor.

Albümün son şarkısı ayrıca Dream Theater'da yeni bir müzikal deneyimin oluşmasına da olanak sağladı. Bu albümden itibaren albümlerin son şarkılarının son saniyeleri, bir sonraki albümün ilk parçasının ilk saniyelerinden oluşmaktaydı. Böylece bitmek tükenmek bilmeyen bir konsept halini almaaya başladı. Bu gelenek, Dream Theater'ın 2002 tarihli Six Degrees of Inner Turbulance ve 2004 tarihli Train of Thought ve 2006 tarihli Octavarium albümlerinde de devam etti.

Bu albüm, Guitar World dergisinin Ekim 2006 tarihli sayısında da tüm zamanların en başarılı 100 gitar albümü sıralamasında 95. sırada yer almıştır. [1]