Aşık Hasan Nebioğlu

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Aşık Hasan Nebioğlu 1902 Geycek doğumludur. Annesi Meryem Hanım babası ise Yusuf Onbaşıdır. Eşi Zeliha Hanım aynı köyden "Balak" Omar'ın kızıdır. Şairin sekiz kız çocuğu ve üç oğlu olmuştur.

Aşık Hasan, aslen Hürzemi'dir. Hürzemiler, Harezmi, Harzemşahi diye de adlandırılan kıpçak (Kuman) ulusuna dahil bir türk topluluğudur. Doğal olarak ta Kırşehir ili ve civarına damgasını vuran "Harzem gönül sultanlarinin" kültürel mirasını temsil eder. Elimizdeki bilgiler sınırlı olmasına rağmen şairin ataları orta Anadolu'da Kurtçu Feyzullah ile başlar, bunu "Kötü" Omar takip eder, "Kötü" Omar'ın ise Mehmet adında iki oğlu olur. Bu iki Mehmet'ten daha sonra "Ölo" Mehmet lakabını alacak şahıs şairin dedesidir. Babası Yusuf onbaşı ise "Ölo" Mehmet'in oğludur.

Aşık Hasan Nebioğlu okuma yazma bilmemesine rağmen eserleri günümüze kadar gelebilmiştir. Gençlik ve genellikle de orta yaştayken kendi köyünde ve evinde kalamamıştır. Biz bunu şairin ehli sohbete ve seyahate düşkünlüğüne bağlıyoruz. Maişet tedarikini de buna eklemek gerekir.

Şairin çocukluk yılları hakkında fazla bir bilgiye sahip değiliz, gençlik yılları ise güzel olan her şeye meyilli bir ruh haline sahiptir. Zaten bu yaşlarda şiir söylemeye başlamıştır. Şair olmanın yanı sıra manevi duyguları da yaratılışının icabı diğer akranlarından farklıdır ve tasavvufi bir derinlik içermektedir. Konya'dan İstanbul'dan bazı tarikat şeyhleri ve mürşitleri ile irtibat halindedir. Bu suretle daha önceleri güzel kadın üzerine söylediği şiirleri daha sonradan tasavvufi bir mahiyet almıştır. Okuma yazmasının olmaması kendisini yetiştirmesine engel olamamış ve bulunduğu mürşit-mürid-ihvan ortamında kıvamını bulmuştur.

Yüce dağları görünce asaleti, heybeti, tek başına yapayalnız kalınca uzleti anlatmıştır. Ağrıyı sızıyı yorulmayı, küskünlüğü, darılmayı, sevmeyi, öpmeyi sarılmayı, hasreti beklemeyi gurbeti... bazen duru bir yüreği, bir çiçeği, bir tas su bir dürüm ekmeği, bazen yalın ayak terli bir gömleği, sabır ve emeği gam çekmeyi anlatmıştır.

ÂŞIK HASAN'A SEN NERELİSİN DİYE SORULUNCA

Yüce dağ başında kar olur kışlar

Süzer yavru şahin ötüşür kuşlar

Yağınca yağmur parlar taşlar

Dumalı dağların dalındanım ben

Dağlar yaylasında güzeller yeter

Güzelin kirpiği ok gibi batar

Dağlar koyağında bülbüller öter

Öten bülbüllerin dilindenim ben

Dağlar secde eder hakka bükülür

Lâle sümbül mor menekşe ekilir

Dağların başına bir nur dikilir

Semaya çekilen telindenim ben

Dağlar görünmüyor dumanda pusta

Feragatli gönlüm kalmıştı yasta

Kıble tarafına gitti bir posta

Seçilip içinde kalandanım ben

Kimi gökte gider kimisi yerde

Açıldı Beytullah bir yeşil nurda

Lebbeyk ya Rasulullah çağırdın burda

Direksiz Kürreyli görendenim ben

Söylersin Hasanım dertli kelâmı

Her dem ruhuna verirsin selâmı

Şehri Medine de fahri alemi

Ravzasına yüzler sürendenim ben

Hasanla Hüseyin yanından Ali

Bu aşka düşenler olmaz mı deli

Binmişler atlara aşarlar beli

Arab’ın tam çölün bilendenim ben

İlk şafak sökmeden kalkarsan erde

Silinir gözünden ol siyah perde

Sordular âşık HASAN yurdun nerde

Kırlangıç dağının belindenim ben