Çalışma Ekonomisi

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Çalışma Ekonomisi ve Endüstri İlişkileri bölümünün geçmişi, ilk önce İstanbul Üniversitesi'nde "İçtimai Siyaset", sonrasında Mülkiye'de "Sosyal Siyaset Kürsüsü"ne dayanır. 1933 yılından sonra Almanya'da Hitler iktidarından kaçan ve İstanbul Üniversitesi'nde görev yapan bilim adamlarından olan "Gerhard Kessler" bu bilim dalının Türkiye'de yerleşmesine çok önemli katkılar yapmıştır. Ankara'da ise 1952'li yıllardan sonra "Prof. Dr. Cahit Talas" bu bilim dalının kurumsallaşması ve gelişmesinde belirleyici olmuştur.

[değiştir] Temel konuları:

Ekonomik ve sosyal bakımdan işgücü piyasası, istihdam, işsizlik, yoksulluk gibi temel sosyal ekonomik sorunlar üzerinde çalışmalar yapılmaktadır.

Tüm öngörülerin ötesinde değişim gösteren emek pazarının 21.yüzyılda karşı karşıya olacağı senaryolar üzerine çalışmalar yapılmaktadır.

Çalışanların ve işverenlerin toplu olarak davrandıkları endüstri ilişkileri sistemi çerçevesinde ise sendikalar, toplu sözleşmeler ve grev konuları çeşitli yönleriyle incelenmektedir.

Sosyal güvenlik kapsamına giren sosyal sigortalar, sosyal yardımlar ve sosyal hizmetlere ilişkin çalışmalarda bu bölüm içerisinde yapılmaktadır.

Çalışanlar ile işverenler arasında kurulan çalışma ilişkisini konu edinen iş hukuku çalışmaları da bölümünde ele alınan konular arasındadır.

Diğer yandan çalışma yaşamının davranışsal ve örgütsel süreçlerini inceleyen [çalışma psikolojisine] yönelik incelemeler de gerçekleşmektedir.

[değiştir] Yaklaşımlar

Bölüm çalışmalarında iki gelenek belirginleşmiştir. Birinci gelenek çalışma ilişkisinde ve işgücü piyasasında çalışanların işveren karşısında zayıf olduğunu belirterek, ekonomik ve sosyal yönden zayıf olanların işverenler karşısında ve piyasa işleyişi karşısında korunmasını savunur. Anlaşılacağı üzere bu gelenek sosyal politika değerlerini öne çıkarmaktadır.

İkinci gelenek ise, üretim sürecindeki, işletme yapısındaki ve toplumdaki değişimlere vurgu yaparak, çalışma ilişkisinin devletin korumacı müdahalesi olmaksızın bireysel tercihler ile işletme tercihleri arasında "insan kaynakları yönetimi" uygulamalarıyla sağlanabileceği savunmaktadır.