Zoe (cesarzowa bizantyjska)

Z Wikipedii

Zoe (ur. ok. 978 - zm. 1050), cesarzowa bizantyjska. Między 15 listopada 1028 a 1050 rokiem współrządziła, a od 19 kwietnia do 11 czerwca 1042 roku rządziła samodzielnie.

Zoe była jedną z nielicznych cesarzowych, które były legalnymi dziećmi rządzącego cesarza. Była córką Konstantyna VIII, który od 976 był oficjalnie współwładcą Bazylego II, samodzielnie zaś rządził od 1025. Konstantyn panował tylko 3 lata między 15 grudnia 1025 a 15 listopada 1028 r.

Przed śmiercią, 15 listopada 1028 r., Konstantyn wydał Zoe za wybranego przez siebie następcę - Romana III Argyrosa, eparchę Konstantynopola. Konstantyn miał nadzieję, że Roman pomoże córce kontrolować władzę, ale Roman okazał się niewiernym małżonkiem i nienajlepszym władcą. W 1034 r. znaleziono go martwego w kąpieli, w związku z czym pojawiły się przypuszczenia, że został zamordowany. Zoe prawie natychmiast wyszła ponownie za mąż. Drugim mężem Zoe stał się Michał IV Paflagończyk, który rządził aż do śmierci w 1041 r.

Następnym współwładcą obok Zoe stał się jej adoptowany syn Michał V Kalafates, bratanek jej drugiego męża, którego krótkie rządy trwały do następnego roku. Przez dwa miesiące w 1042 r. Zoe dzieliła władzę ze swoją siostrą Teodorą, aż do zaślubin z trzecim i ostatnim, według praw Kościoła Wschodniego, mężem. Jej wybór padł na Konstantyna IX Monomacha (rządzącego w latach 1042-1054), który przeżył ją o 4 lata. Zoe zmarła w 1050.

Poprzednik Michał V Kalafates

Cesarz bizantyjski 1042 - 1050

Następca Konstantyn IX Monomach