Ziemiaństwo
Z Wikipedii
Ziemianie – grupa społeczna, w dawnych i współczesnych społeczeństwach, w Polsce najczęściej byli to zarazem przedstawiciele średniej lub drobnej szlachty. Silne ziemiaństwo pozostało ważną grupą społeczną jeszcze w dwudziestoleciu międzywojennym, zachowując nawet – w kontaktach prywatnych – szlachecką tytulaturę, choć oficjalnie konstytucja marcowa z 1921 roku zniosła stan szlachecki. Ziemiaństwo było wówczas dość dziwacznym i anachronicznym elementem struktury społecznej w Polsce, zwłaszcza na Kresach Wschodnich, gdzie zachowały się specyficzne stosunki stanowe. Znane były sytuacje typowe dla dawnej szlachty, jak np. całowanie "pana" w rękę, odnoszenie się ziemian do pracowników (bez względu na ich wiek) na "Ty", a w świadomości ludności wiejskiej zachował się stary, postfeudalny podział na "chłopów" i "panów". Co ciekawe, wytworzył się również swoisty zrost kulturowy, co można zilustrować chociażby przez przykład obecności samochodów obok powozów w bogatszych majątkach.
Cechą szczególną tej warstwy jest to, iż przynależność miała charakter dziedziczny i opiera się na własności ziemskiej, czyli posiadaniu i użytkowaniu ziemi. Ziemiaństwo wchodziło w skład systemu stanowego charakterystycznego dla społeczeństw feudalnych. Kres istnienia tej warstwy społecznej w Polsce położyła II wojna światowa i jej następstwa w postaci przesiedleń, zmiany systemu polityczno-gospodarczego i utraty przez Polskę Kresów Wschodnich. Obecnie w rozwiniętych społeczeństwach trudno wyróżnić w większości wypadków ziemiaństwo.
[edytuj] Bibliografia
- J.Żarnowski, Społeczeństwo II Rzeczypospolitej 1918-1939, Warszawa 1973
[edytuj] Zobacz też
To jest tylko zalążek artykułu związanego z historią i socjologią. Jeśli możesz, rozbuduj go.
