Zaklęcia Merseburskie
Z Wikipedii
Zaklęcia Merseburskie (niem. die Merseburger Zaubersprüche) to dwa zapisane w języku staro-wysoko-niemieckiem średniowieczne zaklęcia, czary lub inkantacje. Stanowią one jedyne zachowane w tym języku świadectwa niemieckiej kultury pogańskiej. Zostały one odkryte w roku 1841 przez Georga Waitza, który znalazł je w teologicznym manuskrypcie z Fuldy, spisanym w IX lub X wieku. Manuskrypt ten (Cod. 136 f. 85a) znajdował się w bibliotece kapituły katedralnej w Merseburgu. Od nazwy tej miejscowości pochodzi nazwa.
