Województwo sandomierskie

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

**Województwo sandomierskie**

Herb

Nazwa łacińska	Palatinatus Sandomirensis
Istniało	XIV wiek - 1795
Prowincja	Małopolska
Stolica	Sandomierz
Sejmik	Nowe Miasto Korczyn
Wojewoda	Zobacz: Wojewodowie sandomierscy
Powierzchnia	23 860 km²
Liczba powiatów	6
Liczba senatorów	2

Województwo sandomierskie na przestrzeni dziejów:
  XV w. - kolor zółty
  XVII w. - kolor jasnozielony
  XIX w. - kolor ciemnozielony
Na mapie zaznaczono miasta pełniące rolę stolicy województwa (Sandomierz - do 1795; Radom - lata 1816-1838) oraz miasta pełniące role stolic powiatów.

Województwo sandomierskie – województwo, część Małopolski, jednostka administracyjna w okresie I Rzeczypospolitej oraz później, w pierwszym okresie istnienia Królestwa Kongresowego. Na północy graniczyło ono z Mazowszem i Wielkim Księstwem Litewskim (z tą jego częścią, którą zwano Podlasiem - od sąsiedztwa Lachów). Od wschodu sąsiadowało ono z Rusią Czerwoną. Na zachodzie Pilica stanowiła granicę z województwem łęczyckim i sieradzkim, zaś na południowym zachodzie znajdowało się województwo krakowskie.

Ze względu na rozległość województwa sandomierskiego za Kazimierza Jagiellończyka na prawym brzegu Wisły utworzono nowe województwo - lubelskie.

Początkowo w województwie sandomierskim były trzy powiaty na lewym brzegu Wisły: chęciński, radomski i sandomierski. Księga podatkowa z roku 1676 wymienia powiaty: chęciński, opoczyński, sandomierski, wiślicki oraz ziemię radomską. Od XIV w. aż do rozbiorów Polski w latach 1772-1795 stolicą województwa sandomierskiego był Sandomierz, zaś sejmiki generalne odbywały się w Nowym Mieście Korczynie.

Po rozbiorach Polski południowa część województwa znalazła się w granicach zaboru austriackiego, a Sandomierz stał się miastem przygranicznym. W 1816 r. stolicę województwa przeniesiono do Radomia. W 1838 r. województwo sandomierskie przemianowano na gubernię sandomierską (z zachowaniem stolicy w Radomiu).