Wieża wiatrów
Z Wikipedii
Wieża wiatrów (zegar - horologion) - ośmiokątna marmurowa wieża w Atenach, która była używana jako wiatrowskaz a każda ściana jest przypisana do boga jednego z wiatrów.
Wieża została przypuszczalnie wybudowana na podstawie projektu Andronikosa z Kyrros (Andronik) około 50 p.n.e, ale inne źródła określają początek budowy na 2 wiek p.n.e.
Wieża należy do najlepiej zachowanych budynków starożytnych Aten. Wieża ma 12 metrów i była uwieńczona 8 metrowym wskaźnikiem kierunku wiatru. Na szczycie znajdował się ruchomy posążek Trytona, wskazujący kierunek wiatru. Osiem głównych bogów wiatru wiatru to Boreasz (wiatr północny), Kaikias (północno-wschodni), Euros (wschodni), Apeliotes (południowo-wschodni), Notos (południowy), Lips (południowo zachodni), Zefir (zachodni) i Skiron (północno zachodni) — wieża ma też dziewięć zegarów słonecznych. W okresie wczesnochrześcijańskim wieża była używana jako dzwonnica kościoła o obrządku bizantyjskim. Wieża została całkowicie odkopana w 19 wieku przez Greckie Towarzystwo Archeologiczne. Na ścianach ulokowano 8 zegarów słonecznych, a wewnątrz była klepsydra wodna, napędzana wodą z Akropolu w Atenach.
