Wasilij Żukowski

Z Wikipedii

Wasilij Andriejewicz Żukowski (ur. 29 stycznia [9 lutego starego stylu] 1783 we wsi Miszenskoje w guberni tulskiej, zm. 12 kwietnia [24 kwietnia st. stylu] 1852 w Baden-Baden) – rosyjski poeta i pisarz, tłumacz dzieł literackich.

W latach 1797-1800 uczył się w Szlacheckim Pensjonacie przy uniwersytecie w Moskwie. W latach 1808-1809 redaktor pisma "Wiestnik Jewropy". W latach 1815-1818 aktywny uczestnik grupy literackiej Arzamas. W latach 1818-1839 wychowawca dzieci rodziny cesarskiej. W 1841 wyjechał do Niemiec, gdzie spędził resztę życia. Debiutował w 1797 publikacją młodzieńczego wiersza pt. Poranek majowy, jednak za właściwy początek swojej działalności literackiej uważał opublikowaną w 1802 roku elegię pt. Cmentarz wiejski, będącą parafrazą utworu angielskiego pisarza-sentymentalisty Thomasa Graya. Odegrał wybitną rolę w rozwoju poezji rosyjskiej, inspirując wielu pisarzy, w tym Puszkina. Debiutował w 1797 roku poezją w stylu neoklasycyzmu. Równocześnie uprawiał lirykę sentymentalną i preromantyczną, osadzoną w realiach historycznych. W późniejszych jego utworach dominował rosyjski romantyzm obok liryki psychologiczno-filozoficznej. Czerpał obficie z dorobku romantycznej poezji europejskiej, parafrazując utwory T. Graya i G.A. Bürgera.

Autor wielu dzieł epickich, m.in. baśni (Śpiąca królewna, 1831) oraz wierszowanych epopei (Więzień Chillonu wg G. G. Byrona, 1822; Odyseja, 1849; adaptacja eposu staroindyjskiego Mahabharata, wyd. 1858). Polskie wybory, m.in.: Poezje (1952), Baśnie (1961).