Via Regia
Z Wikipedii
Via Regia – droga królewska, trakt handlowy prowadzący od Hiszpanii aż po Rosję.
|
Podejrzenie o naruszenie praw autorskich |
| Jeżeli oznaczyłeś tę stronę jako podejrzaną o naruszenie praw autorskich, dodaj link do sekcji grudzień 2006 na WP:NPA. |
 Zawartość tej strony może naruszać prawa autorskie. Tekst źródłowy prawdopodobnie pochodzi ze strony:
|
|
|
|
Stara Via Regia lub "droga wysoka" od wczesnego średniowiecza aż do dzisiejszych czasów należała do najważniejszych połączeń komunikacyjnych. W pisemnych źródłach pojawia się pod różnymi nazwami. Bezsprzecznie najstarsza, jednoznaczna, łacińska wzmianka pochodzi dopiero z roku 1252, choć ma swe źródło w dokumencie margrabiego Heinricha (ok. 1215/16 – 1288) wystawionym dla biskupstwa Meißen, gdzie figuruje jako "Strata Regia" ("droga królewska"). Niemiecka nazwa "Hohe Straße" (droga wysoka) pochodzi z około XV/XVI wieku. Dotyczy to odcinka leżącego między Frankfurtem nad Menem a Wrocławiem (Breslau), tzn. na obszarze, gdzie posługiwano się przeważnie językiem niemieckim. Jednak historia Via Regia zaczyna się w Niemczech prawdopodobnie już na początku naszej ery.
W hiszpańskiej Galicji okupowanej przez Rzymian funkcjonowały drogi zaopatrzeniowe międzi Paryżem (Lutetia) i południową Francją, które później były używane przez Franków. Dowódcy rzymscy Drusus i Germanicus wyruszyli ze swego obozu w Monguncji (Mainz) w kierunku Łaby, by na niej utworzyć wschodnią granicę cesarstwa rzymskiego. Podczas tej wyprawy, jak podają źródła pisemne, odnieśli zwycięstwo nad plemieniem Chattów – musieli więc dojść przez Wetterau (dzisiaj Hesja), przez Turyngię wzdłuż rzeki Sale nad Łabę. Później drogi tej używali także rzymscy kupcy.
Rozwój pierwszego, regularnie rozwijającego się traktu z zachodu na wschód Europy pod koniec epoki cesarstwa rzymskiego był połączony na wschodzie ze założeniem Rusi ze stolicą w Kijowie i interesami europejskimi księcia Włodzimierza Wielkiego (Świętego) i Jarosława Mądrego, na zachodzie z ekspansją królestwa Franków w kierunku wschodnim i południowym.
Rozwój Via Regia w jej geograficznym środku w kierunku wschodnim jest prawdopodobnie związany z rozwojem Królestwa Turyńskiego w V/VI wieku. W latach 531/534, po jego upadku, terytorium przez które przechodziła ta droga, dostało się pod panowanie Franków (Merowingów). Od tej pory aż do drugiej połowy X wieku Turyngia stała się terytorium granicznym z obszarami zamieszkiwanymi przez plemiona zachodniosłowańskie. Właśnie dlatego miała dla państwa Franków tak ważne znaczenie militarne i gospodarcze. Wynikiem było tworzenie odpowiednich sieci dróg, które umożliwiały względnie szybkie i bezpieczne załatwianie interesów panującego.
Na zachodzie, po śmierci Chlothara I., króla Franków, łączyła "droga" główne miasta nowo założonych królestw Reims, Soissons, Paryż, Orleans.
Duże znaczenie dla dalszej historii europejskiej miały na zachodzie wyprawy wojenne Karla Martella przy Tours i Poitiers (732) przeciw Arabom, którzy zajęli Hiszpanię i na wschodzie niemiecko-polska bitwa przeciwko Mongołom pod Liegnitz/Legnicą (1241). Obydwie były związane z drogą Via Regia i wstrzymywały panowanie nieeuropejskich narodów nad młodą Europą.
Związki polityczne między państwami europejskimi, które istniały już od średniowiecza, daleko sięgające kontakty handlowe, które się szybko rozwijały już od X wieku, pielgrzymki, które były najważniejszym sposobem średniowiecznego podróżowania, a także niezliczone wyprawy wojenne w celu zyskania władzy i wpływów politycznych wzmacniały przez stulecia znaczenia Via Regia. Bardzo ważny był polski i ukraiński odcinek drogi, nie tylko z powodu wielkiego znaczenia leżących tam miast jak Wrocław, Kraków, Lwów czy Kijów, ale także z powodu zmieniającej się przez stulecia i często bolesnej historii narodów leżących w regionach położonych wzdłuż Via Regia.
Historia starej Via Regia jako traktu wojskowego zaczyna się według pisemnych źródeł wyprawą Franków a kończy się wyprawą wojenną Francuzów. Po raz ostatni droga ta nabrała znaczenia europejskiego dzięki wojskom Napoleona, które zarówno w wyprawach na Rosję i do Hiszpanii, jak również podczas odwrotu, posłużyły się tą drogą. Między tymi wydarzeniami było 1500 lat historii europejskiej, która jest związana z drogą Via Regia.
Wraz z budową kolei żelaznej, od roku 1835, drogi straciły na znaczeniu. Ludzie, którzy do tej pory poruszali się zazwyczaj pieszo, uzyskali możliwość o wiele szybszego pokonywania pociągiem większych odległości. Transport towarowy nie był już tak skomplikowany jak na złych drogach, które były rzadko przygotowane do pokonywania dalekich odległości.
W następnych latach industrializacja przyczyniła się do szybkiej rozbudowy kolei. Pociągi stały się wygodnym środkiem transportu dla przemysłu ciężkiego, jak również do zaopatrywania szybko rozrastających się miast. Chociaż brukowanie dróg w niektórych niemieckich miastach zaczęło się już w XII/XIII wieku, to z powodu złego stanu dróg oraz braku odpowiednich środków transportu przez całe dziesięciolecia zaniedbywano sieć drogową.
W związku z takim stanem rzeczy doszło do kolejnej zmiany w przebiegu dróg. Zresztą na przestrzeni wieków nigdy nie istniał jeden przebieg trasy Via Regia. Ponieważ już w średniowieczu na tej trasie rozgrywała się największa cześć handlu między Wschodem i Zachodem, każdy z panujących usiłował prowadzić tę drogę przez swoje terytorium. Dochody płynące z praw utrzymania i podatków celnych były znaczące. Tylko niektóre punkty stałe, podyktowane warunkami przyrodniczymi, jak przejścia przez rzeki, przełęcze i łańcuchy górskie, zostały przez długie wieki bez zmian. Tak więc zmieniający się przebieg traktu jest odbiciem zmieniających się stosunków politycznych. Także zmiany gospodarcze i techniczne wpłynęły na wygląd i kierunki drogi Via Regia.
Z wynalezieniem samochodu trakt ten musiał sprostać nowym, technicznym wymaganiom użytkowników. Rozbudowa nowej Via Regia, znanej dzisiaj we Francji, Niemczech oraz w Polsce jako autostrada A4, zaczęła się dopiero pod koniec lat trzydziestych XX wieku. Wybuch drugiej wojny światowej spowodował, że budowa mogła postępować tylko w ograniczonych rozmiarach. Gdy w roku 1943 budowa została ostatecznie wstrzymana, odcinek na terenie Niemiec był dokończony z wyjątkiem kilku mostów, które musiały być objeżdżane (częściowo jeszcze jednokierunkowo), i oddany do użytku wojskowego.
Po drugiej wojnie światowej skomplikowane szlaki komunikacyjne kolei, dróg międzymiastowych i autostrad między Hesją i Turyngią krzyżowały granicę dzielącą strefę amerykańską od rosyjskiej. Następujący podział Niemiec i Europy na gospodarczo-polityczne obozy, rozdzielił także tę sławną drogę, która do tej pory łączyła zachodnią i wschodnią Europę. Określenie "Wschód-Zachód" w historii naszego kontynentu nabrało w owych dziesięcioleciach całkowicie nowego znaczenia. VIA REGIA zapadła prawie kompletnie w zapomnienie. Jej symbol jako łącznika krajów europejskich uchodził w państwach wschodnich za tabu.
Rozwój ostatnich lat pogłębił proces integracyjny Unii Europejskiej, przyniósł otwarcie państw wschodnioeuropejskich i liberalizację handlu światowego. Zmiana stosunków politycznych, powstanie nowych systemów produkcyjnych, wzrost handlu i rozszerzenie exportu ma wpływ również na komunikację. Wzrost ruchu drogowego na starej/nowej Via Regia koncentruje się obecnie przede wszystkim na obszarze niemieckim. Nie istnieje równomierne dla całej Europy zagęszczenie ruchu drogowego. Skrzyżowanie Hermsdorf "Biegun wschodu" na autostradzie A4 wykazuje ciągle jeszcze największy ruch, który w kierunku wschodnim wyraźnie maleje na intensywności.
Odnowienie Via Regia ma dla Polski ogromne znaczenie. Na przejściu granicznym Ludwigsdorf zwiększył się ruch graniczny towarów wywożonych z około 160 000 pojazdów w roku 1996 na około 277 000 w roku 2000. Poziom importu jest podobnie wysoki. Szczególnie dla polskich regionów przemysłowych na południu państwa odgrywa to połączenie ogromną rolę gospodarczą. Autostrada A4 jest najważniejszym połączeniem komunikacyjnym między Niemcami a zagłębiem węglowym i regionami przemysłowymi w Polsce. Zaplanowane jest jej przedłużenie do granicy z Ukrainą, w celu uproszczenia ruchu tranzytowego z Europy Zachodniej na Ukrainę i do południowej części Rosji. Tak oto również i w naszych czasach przebieg drogi służy pierwotnym intencjom. Zaplanowana jest czteropasmowa autostrada, która mogłaby być rozszerzona na sześć pasów bez większych zmian budowlanych.
Ta bogata w historię droga jako bezpośredni szlak staje się dzisiaj drogą kołowania, która umożliwia swobodne poruszanie się. Będzie ona high-tech asfaltową autostradą, przecinającą tereny przyrodnicze i zamieszkane, która wykorzystując skomplikowane urządzenia techniczne, umożliwi bezpieczną jazdę. Cały nowo wybudowany odcinek trasy A4 wiodący przez byłe NRD, gdy chodzi o aspekt bezpieczeństwa i poziomu technicznego, jest przykładem wysokiego poziomu niemieckiej inżynierii. Najnowocześniejsze technologie komunikacyjne i informacyjne są zainstalowane w celu kontroli i koordynacji bezpieczeństwa jazdy. Będą zastosowane liczne, wysokiej jakości technicznej środki zapobiegające korkom oraz wypadkom drogowym, które i przy wysokim natężeniu ruchu umożliwią płynne przemieszczanie się pojazdów. Aby zapewnić komfort podróży utworzono obiekty wypoczynkowe ze stacjami benzynowymi i parkingami. Pobyt tam jest od strony technicznej oraz organizacyjnej tak zaplanowany, żeby możliwe było zaspokojenie wszystkich potrzeb bez wypowiedzenia ani jedynego słowa. Szybkość i komfort samochodów osiągnęły taki poziom, że okazuje się już zbytecznym szukanie zakwaterowania po drodze. Podróżujący nie mają najczęściej dosyć czasu i szybko odjeżdżają lub spędzają noc we własnych samochodach. Czy w takich warunkach może autostrada zbliżać kultury i ludzi tak samo jak stara Via Regia? Czy może ta droga w dalszym ciągu oznaczać "życie"?
Mówi się, że dzisiaj ludzie żyją w ruchu. Dawniej przecież nie było inaczej. Podróżować znaczyło prowadzić handel, wojny, żenić się itp. W drodze człowiek nie był nigdy sam, aż do XIX wieku było nawet bezpieczniej podróżować w większej grupie. Człowiek miał zawsze możliwość poznania nowych ludzi i komunikacji z nimi. Ponieważ ludzie są nie tylko pełni ciekawości, ale często uzależnieni od pomocy innych, podróżni posługując się swoją ograniczoną znajomością języków obcych, zbierali w ten sposób doświadczenia życiowe oraz wiedzę.
Takie znaczenie tej drogi jest już historią. Ale Via Regia, jako droga Bonifacego, posła z Rzymu, i jako droga Karla Mertella, który wznosząc w Hesji i Turyngii strażnice i zakładając stolice biskupie, zbudował trwałą strukturę organizacyjną państwa i Kościoła, czy jako w przyszłości sześciopasmowa autostrada A4, jest już ponad 2000 lat "magistralą europejską" o decydującym znaczeniu gospodarczym, kulturalnym, politycznym oraz militarnym, pulsującą życiem jak dawniej a równocześnie wymownym, przemawiającym do wszystkich symbolem.
Symbol Via Regia Via Regia odróżnia się od innych tras turystycznych nazywanych "drogami", których jest w Niemczech ponad 100 przede wszystkim tym, że nie jest produktem gospodarczym turystyki, lecz rzeczywiście tradycyjną, pulsującą życiem komunikacją międzynarodową. Jej znaczenie gospodarcze jest podstawą bogactwa urbanistycznego, które jest uwarunkowane kulturalnym i turystycznym urokiem tej drogi oraz miejsc wzdłuż niej położonych.
Od czasu zmian, które zniosły podział na dwa bloki polityczne, prezentuje się Via Regia jak idea wszechstronnej współpracy w Europie. Europa nie jest już definiowana w geograficzno-ideologicznym zakresie.
Miasta leżące wzdłuż drogi Via Regia uważają się za człony łączące ten historyczny szlak handlowy. Często droga ta jest wspominana w związku z aktualnym rozwojem gospodarczym przede wszystkim w miastach wschodnich Niemiec, w Polsce lub na Ukrainie.
Nie można nie zauważyć, że narodziło się symboliczne znaczenie, które dzięki położeniu przy Via Regia ma wskazywać na możliwości i predyspozycje ważnego miasta europejskiego. Nietrudno jest znaleźć nazwę Via Regia jako symbol służący do reklamy małych przedsiębiorstw, producentów win albo restauracji, które powstały w przeszłości wzdłuż szlaku. Nazwa Via Regia ma szczególne znaczenie dla przeżycia i przetrwania, przy czym szczególną rolę odgrywa długi odstęp czasu między przeszłością i współczesnością.
Dla powodzenia Via Regia, magistrali łączącej wschód z zachodem, typowe jest to, że podczas prac budowlanych na A4 zostało założone mnóstwo przedsiębiorstw i parków przemysłowych. Pożądane są miejsca z dobrym ponadregionalnym połączeniem. Efektem jest wykorzystanie regionów przemysłowych wzdłuż A4. Dzięki budowie autostrady Turyngia stała się pożądanym centrum logistycznym. Dla wielu małych miast bliskość autostrady jest gwarancją rozwoju przemysłowego i tworzenia nowych miejsc pracy. Peryferie miast leżących wzdłuż Via Regia, jak np. Erfurt, Leipzig, Gera, Gotha, czy Bad Hersfeld, zwiększyły w ciągu ostatnich dziesięciu lat wielokrotnie swój obszar. W Erfurcie obszar przemysłowy prawie się podwoił. Całkowicie odpowiadając charakterowi drogi, po której ciągle przemieszczali się kupcy i bandyci, żołnierze i pielgrzymi, studenci i posłowie, również i w dzisiejszych czasach spotykają się tu przeciwieństwa, zróżnicowane interesy i poglądy.
Postęp techniczny, jak np. budowa szlaków komunikacyjnych, jest z jednej strony koniecznym założeniem dla optymalizacji – albo przede wszystkim ze wzgledów gospodarczych – polepszeniem naszych warunków życiowych. Z drugiej strony jest połączony z działaniami, które wiodą częściowo do decydujących zmian w przyrodzie i krajobrazie, a te mogą znaczyć pogorszenie warunków życiowych. Z tego powodu budowa autostrady była dla wielu niemieckich obywateli z ekonomicznego, a przede wszystkim ekologicznego punktu widzenia niezwykle sporna.
Wydaje się, że i to są przeciwieństwa:
Wzdłuż drogi znajduje się mnóstwo zabytków, które potwierdzają zasiedlenie tej przestrzeni od czasu epoki młodszego kamiennego aż do teraźniejszości. Ziemie wschodniej części Niemiec przy Via Regia: Turyngia, Saksonia-Anhalt i Saksonia, charakteryzują się dużą liczbą chronionych twierdz i zamków, miast i wiosek, są bogate w muzea, teatry, orkiestry albo znane biblioteki i słusznie są nazywane skarbcami kultury. Dalej na wschód dojeżdża się na Śląsk i do Małopolski, z ich zmienną, bogatą historią, która wyznacza kierunek kulturalnego życia tego regionu. A za zachodnią granicą Niemiec, gdzie prowadzi stara Via Regia, mamy Alzację z celtyckimi i rzymskimi śladami, Lorraine, Champagne-Ardenne, gdzie można odkryć więcej niż tylko szampana czy rzymską katedrę koronacyjną. Między Metz i Paryżem, przy autostradzie oznaczonej numerem 4, tu też można na każdym kroku odczuć jak blisko są połączone losy naszych narodów i jaki sposób wpływały od prawieków na siebie, częściowo pozytywnie, a częściowo niszcząco.
Nowoczesna turystyka wytworzyła jednakże dobę ogólnikowego podejścia. Podróżny nie jest niczym zaskoczony: ten sam hotel, ten sam samochód, ten sam bank, to samo stoisko z przekąskami w całej Europie. W tym nowo utworzonym środowisku wzdłuż autostrady trudno jest zainteresować podróżnego regionalnymi ciekawostkami i te dla niego odpowiednio zaprezentować. Jednocześnie nowoczesne drogi i środki komunikacyjne są podstawowym warunkiem do podróży w przeszłość, do urzeczywistnienia alternatywnych form życiowych, do szukania nowego i nieznanego.
Droga jest z natury rzeczy dynamiczna, łączy ona czasy i światy, żyje zmianami, przeciwieństwami, spotkaniem obcego i innego. Droga zawsze była symbolem ruchu, życia i wędrowania. To odnosi się nie tylko do ciała, ale także do duszy i rozumu. Drogi są już od dawna najważniejszym środkiem budowania wspólnoty. Jeśli uświadomimy sobie, że pod nazwą "droga" znajduje się nie tylko droga komunikacyjna między osiedlami i budynkami, lecz są to przede wszystkim ludzie, którzy na niej żyją, uświadomimy sobie, jakie wartości gospodarcze, turystyczne i kulturalne Via Regia dzisiaj ucieleśnia oraz ich symboliczne znaczenie.
Interesujące przy tym jest, że Via Regia nie była jak inne drogi cesarstwa rzymskiego pierwotnie zaplanowana i sztucznie zbudowana, lecz powstała ona dlatego, że "ludzie wybrali się w drogę". Tak pojawił się szlak, tor, droga...
VIA REGIA jest więc odbiciem twórczości indywidualnej i odwagi, które charakteryzują dobę i świat.
Sieć Via Regia Via RegiaA pokazuje nam, że aktywne i świadome obcowanie z materialnym i kulturalnym bogactwem drogi, jej historią i rzeczywistością oraz jej symboliką, ma ogromne znaczenie gospodarcze, turystyczne i kulturalne.
Via Regia jest także współczynnkiem politycznym. "Weimarski trójkąt" przypomina spotkanie ministra zagranicznego Rolanda Dumase (Francja), Hansa Dietricha Gensehera (Niemiecko) i Krzysztofa Skubiszewskiego (Polska) z 28 sierpnia 1991 w Weimarze. Stało się jasne, ze te trzy państwa mogą i powinny pracować dla wspólnych interesów swoich państw w ramach przyszłości Europy. W celu wzmocnienia wspólnoty francusko-niemiecko-polskiej, która miałaby być motorem europejskiej integracji, potrzebna jest wyważona i intensywna komunikacja. W tej konstelacji, ze względu na historię, interesy polityczne oraz położenie geograficzne przypada Niemcom szczególna rola, którą można porównać do mostu łączącego Zachód ze Wschodem. Przy tym ważne jest to, żeby o istnieniu tej współpracy wiedzieli także obywatele i aby uświadomili sobie korzyści narodowe, regionalne, komunalne i osobiste płynące z partnerstwa.
Ważne są słowa Erharda Buska, prezesa Instytutu Dunajskiego obszaru i środkowej Europy:
"Między rokiem 1945 i 1989 Europa faktycznie nie istniała. Demokratyczna zachodnia część była połączona przez Atlantyk z USA i od nich zależna, wschodnia zaś część znajdowała się pod wpływem i panowaniem ZSRR. W roku 1989 została nam zwrócona szansa Europy jako jednego kontynentu z całą swoją różnorodnością, którą trzeba wykorzystać. I tu zmienia się jakość zjednoczenia Europy. Europa ma jeszcze jedną szansę stać się Europą. Ale to przesuwa znaczenie z ekonomiki na kulturę, do właściwej istoty kontynentu."
Nowa inicjatywa, rozbudowy w tym duchu idei Via Regia może umacniać się, powołując na liczne inicjatywy, które powstały już parę lat temu.
W roku 1990 odbyła się w ramach 750-lecia targów frankfurckich wystawa" DROGA – historia i współczesność drogi handlowej". Ta wystawa była przygotowana już w roku 1988 jak wspólny projekt Instytutu Kulturalnej Antropologii i Europskiej Etnologii przy Universytecie Johanna-Wolfganga-Goethego. Wystawa ta gościła na trasie VIA REGIA między Frankfurtem i Lipskiem, wzbogacona dwuczęściowym katalogiem, który jest ciągle najbogatszym zbiorem materiałów związanych z historią VIA REGIA na tym odcinku.
W tym samym roku, jeszcze za czasów NDR, w Zgorzelcu, zostało założone stowarzyszenie Via Regia – centrum spotkania. Dzisiaj działa ono jako przedstawiciel biura kultury Görlitz/ Zgorzelec przede wszystkim w zakresie współpracy z partnerami niemiecko-polskiego obszaru granicznego.
Od roku 1992 Europejskie Centrum Kultury i Informacji w Turyngii (EKT) wydaje czasopismo Via Regia – gazetę międzynarodowej komunikacji kultury. Do tej pory pojawiło się 71 egzemplarzy. EKT zrealizowało wiele międzynarodowych projektów kulturalnych w duchu idei Via Regia jako miejsca międzynarodowej komunikacji, otwartości na świat, tolerancji i twórczości. 1996 – VIA REGIA'96 – SPOTKANIE Z FRANCJĄ 1997 – VIA REGIA'97 – SPOJRZENIE NA WSCHÓD 1998 – VIA REGIA'98 – DROGI PRZEZ EUROPĘ 1999 – VIA REGIA'99 – EUROPA JEST RODZAJU ŻEŃSKIEGO 2000 – VIA REGIA 2000 – METAMORFOZY 2001 – VIA REGIA 1 – DROGA ŻYCIA
Oprócz tego zorganizowane zostały wystawy fotografii i dokumentów historycznych: 1997 – VIA REGIA – Królewska albo wysoka droga: z zachodu na wschód Europy 1998 – VIA REGIA – Królewska albo wysoka droga: impresjonizm w Turyngii, Kamen Pawlow 1999 – VIA REGIA – Droga Goethego między Frankfurtem a Lipskiem
1998 zostało założone stowarzyszenie Via Regia – Kultura dla Europy z siedzibą w Erfurcie.
Poza tym istnieją różne wspólnoty i organizacje aktywnie działające różnorodnie w myśl idei Via Regia: w Königshain pracuje wspólnota Via Regia – Wspólnota do badań drogi królewskiej, w założonej wspólnocie w Königsbrück i w okolicach powstał model projektu budowy Via Regia, miasto Wasserburg Ollendorf/zamek Lobra organizuje od roku 1998 projekty artystyczne, od roku 1996 w mieście europejskim Görlitz/Zgorzelec odbywają się projekty teatru ulicznego VIAthea, wychodzące z tradycji tej drogi, agencja marketingowa "Zeitreisen" (Berlin) planuje Via Regia-events biuro podróży "Erlebnisreisen" (Rostock) i "Historicus" (Jena) proponują wycieczki z tematyką Via Regia, oddział projektów dla młodzieży ewangelickiej parafii w Dreźnie przygotowuje wzdłuż historycznej Via Regia w Saksonii, Saksonii-Anhalt i Turyngii ekumeniczną trasę pielgrzymkową, nawiązującą do tradycji drogi św. Jakuba, która miałaby prowadzić z Görlitz do Erfurtu, w wielu szkołach są opracowywane mniej lub więcej obszerne projekty badające odcinki Via Regia, najbardziej zaangażowana jest szkoła średnia Markerdorf, Bauhaus-Universytet w Weimarze, Fakultet Europejskiej Urbanistyki powołał do życia projekt studencki "Via Regia – ożywienie drogi historycznej", Stacja telewizyjna ARD pokazuje programy i projekty związane z tematem Via Regia;
Ważnym impulsem do dalszej pracy i pogłębiania idei Via Regia były:
Kongres Via Regia, Droga wysoka – europejska "Droga królewska" w roku 2002, zorganizowany z inicjatywy prof dr. Hansa Dietra Blanka (Drezno) w prostorach institutu politiky komunalnej w Saksonii, za uczestnictwa ministra Horsta Rasche i propozycja do założenia krajowych wspólnot Via Regia – spotkania, które między innymi będą miejscem koordynacji i giełdą kontaktową dla regionalnych i międzynarodowych interesów Via Regia. Wspólnota Saksonia została już założona.
Tym praktycznie rozpoczęła się nieoficjalna budowa sieci projektu Via Regia. W dniu 07.03.2003 w Erfurcie, w ramach wspólnoty Via Regia – Kultura dla Europy, została założona rada "Sieć Via Regia".
Jeśli sobie uświadomimy fakt, że również historyczna Via Regia zmieniała przez wieki swą trasę, że dzięki rozszerzeniu połączeń transportowych Via Regia przez kolej i sieć autostrad, były do europejskiej zachodnio-wschodniej magistrali przyłączone nowe miejsca, a weźmiemy pod uwagę i fakt, że uczeni badający starą drogę odkryli więcej dróg handlowych łączących regiony Europy Środkowej z podobnymi nazwami, będzie to miało znaczący wpływ na dalszy rozwój idei Via Regia. Przykładem może być droga handlowa z Bremy do Brug, która była nazwana "strata regia" i droga ze Szczecina do Berlina/Magdeburgu, która nosiła nazwę "regia via". Badacz z Czeskiego Krumlowa udowadnia, że u podnóża tego grodu biegła w średniowieczu tak samo nazwana droga, która miała wielkie znaczenie, ponieważ łączyła ligursko-toskańskie wybrzeże z Niziną Emilską. W XVIII i XIX wieku podróżowały po tej drodze wybitni przedstawiciele Włoch i Europy. W związku z tym są dzisiaj niektóre części trasy znowu odnowione, oznaczone i otwarte dla ruchu turystycznego.
W ciągu wieków była jednak nazwą Via Regia czyli Wysoka lub Królewska Droga nazywana przede wszystkim wschodnio-zachodnia magistrala z Paryża do Kijowa.
Nawiązanie do częstych zmian trasy w historii, podobieństwa czy pokrewieństwo nazwy z innymi drogami europejskimi a także częste używanie nazwy w znaczeniu przenośnym (Zygmunt Freud: "Via Regia jest snem w nieświadomości", Werner Stange: "Metodą oceny Via Regia jest obserwacja"...) mają nas prowadzić do przekonania, że przyszła sieć Via Regia powinna zostać stale otwartą, zbudowaną na odpowiedzialności i inicjatywie równoprawnych partnerów, decentralizowaną strukturą, co w dzisiejszym świecie technologii informacyjnych będzie efektywniejsze, niż zcentralizowana forma organizacyjna.
Interesującym zadaniem będzie współpraca całej sieci, prowadząca do znaczących efektów gospodarczych, bez osobnego propagowania poszczególnych fragmentów.
To jest tylko zalążek artykułu związanego z drogami i autostradami i historią. Jeśli możesz, rozbuduj go.
