Vanyarowie
Z Wikipedii
Vanyarowie, Elfowie Piękni - fikcyjne plemię ze stworzonej przez J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia.
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
Vanyarowie to obok Noldorów i Telerich jeden ze szczepów elfów które zdecydowały się podążyć za Oromë na zachód do Valinoru. Cieszyli się wielkimi względami Manwego, który to obdarzył ich olbrzymim talentem do śpiewu i tańca. Ich przywódcą był Ingwe. Spędzili oni najmniej czasu na obszarze Śródziemia, Ludzie mieli z nimi kontakt tylko raz - podczas Wojny Gniewu, kiedy to Melkor został ostatecznie pokonany. Po wojnie wrócili do Valinoru i już nigdy nie opuścili nieśmiertelnych krain.
Szczególnie znana była nieprzeciętna uroda Vanyarów: uchodzili oni za niezwykle pięknych nawet wśród elfów (stąd zresztą nazwa plemienia), mieli wspaniałe, jasne, złociste włosy - "jakby w ich sieci uwięziony został cały blask Laurelinu" (choć epitet ten odnosi się w "Silmarillionie" do Galadrieli).
Byli nieufni w stosunku do obcych, niezwykle mądrzy, dalekowzroczni - i powściągliwi. Gdy Morgoth zaczął po kryjomu buntować elfów w Valinorze przeciwko Valarom, przekonał do siebie dużą część Noldorów, udało mu się też omamić Feanora. Wiedział jednak, że Vanyarowie nie dadzą wiary najmniejszemu z jego kłamstw.
