Vanessa-Mae

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Vanessa-Mae Vanakorn Nicholson (ur. 27 października 1978 w Singapurze). Pseudonim artystyczny: Vanessa-Mae (po chińsku: 陈美, Chén Měi). Znana kompozytorka i skrzypaczka - wykonawczyni zarówno muzyki poważnej jak i pop. Połączyła te style tworząc muzykę zwaną Violin Techno-acoustic Fusion.

Spis treści

1 Biografia
2 Kontrowersje
3 Dyskografia (albumy)
4 Linki zewnętrzne
- 4.1 Strona oficjalna
- 4.2 Strony fanów

[edytuj] Biografia

Urodziła się tego samego dnia co Paganini (196 lat później) w Singapurze otrzymując narodowość chińską. Matka narodowości chińskiej, ojciec - Taj. Po rozpadzie małżeństwa, matka wyszła za Anglika - Grahama Nicholsona. Z 4. letnią Vanessą przeprowadzili się do Londynu, gdzie Vannesa otrzymała obywatelstwo brytyjskie. Pierwsze nauki muzyki rozpoczęła od lekcji gry na pianinie w 1982 roku (miała 3 lata). W 1984 roku, gdy miała 5 lat, udzielono jej pierwszych lekcji muzyki na skrzypcach. W 1989 roku dała swój pierwszy koncert symfoniczny w filharmonii z towarzyszeniem orkiestry (miała 10 lat). Pierwszą międzynarodową trasę, u boku the London Mozart Players in Mozart Bicentenary, rozpoczęła w roku 1991 w wieku 12 lat. Jest najmłodszą znaną solistką, która wykonała oba koncerty Czajkowskiego i Beethovena - dokonała tego w wieku 13 lat.

Znana jest m. in. ze swojego widowiskowego, seksownego stylu gry, za który zbiera krytyki. Dzięki sex appeal'owi jakiemu poddaje swoją grę pojawiła się do tej pory w wielu muzycznych nagraniach filmowych szokując swoim stylowym, aczkolwiek ekstrawaganckim jak na rodzaj muzyki klasycznej, ubiorem. Zobaczyć ją można było m.in. w teledyskach Janet Jackson promujących jej album The Velvet Rope.

[edytuj] Kontrowersje

Krytycy muzyki pop zachwalają Vanessie-Mae za zdolności muzyczne i elastyczność brzmienia. Krytycy muzyki poważnej zarzucają jej, że w gruncie rzeczy przejawia dość przeciętne umiejętności muzyczne jako wykonawca muzyki poważnej i że swoją postawą zdaje się potwierdzać to, że stanowi bardziej typowy "produkt" przemysłu fonograficznego, którego sukces oparty jest na spowszednieniu i emanowaniu seksem, a nie na prawdziwej wirtuozerii muzycznej. Twierdzą oni, że styl propagowania muzyki poważnej przez Vanessę i pokrewnych jej artystów, jest jej spłycaniem. Sama Vanessa komentuje te zarzuty jako nazbyt przesadne, a krytyków nazywa tradycjonalistami z ciągotami do elitaryzmu, którzy nie potrafią zaakceptować jej twórczego podejścia do zakopania przepaści między muzyką pop i muzyką poważną.

[edytuj] Dyskografia (albumy)

Violin (1990)
My Favourite Things—Kids' Classics (1991)
Tchaikovsky & Beethoven Violin Concertos (1991/1992)
The Violin Player (1994)
The Violin Player—Japanese Releases (1995)
The Alternative Record from Vanessa-Mae (1996)
The Classical Album 1 (1996)
China Girl—the Classical Album 2 (1997)
Storm (1997)
The Original Four Seasons and the Devil's Trill Sonata—the Classical Album 3 ( 1999)
The Classical Collection—Part 1 (2000)
Subject to Change (2001)
The Best of Vanessa-Mae (2002)
The Ultimate (2003)
Choreography (2004)