Teoria funkcjonałów gęstości
Z Wikipedii
Teoria funkcjonałów gęstości (DFT, ang. density functional theory) jest filarem szeregu metod kwantowo-mechanicznych, służących modelowania struktury cząsteczek chemicznych. Metody te są alternatywą do metod opartych na funkcjach falowych.
Teoria ta zakłada, że wszystkie własności układu kwantowego w stanie stacjonarnym wynikają z gęstości elektronowej stanu podstawowego. Mówiąc ściślej, zakłada się, że wszystkie obserwable są jednoznacznymi funkcjonałami gęstości elektronowej stanu podstawowego.
W stanie stacjonarnym zewnętrzny potencjał dla ruchu elektronów (potencjał jąder atomowych lub/i zewnętrzny potencjał elektrostatyczny) jest niezależny od czasu. Rozszerzeniem DFT na stany ze zmiennym potencjałem zewnętrznym, np. sinusoidalnie zmiennym, pochodzącym od fali elektromagnetycznej, jest TDDFT (ang. time-dependent density functional theory).
Teoria DFT opiera się na dwóch twierdzeniach Hohenberga-Kohna.
Praktyczną realizacją metody DFT jest metoda Kohna-Shama.